Laat uw liniaal thuis

De 750 kilo, zorgvuldig verpakt in 150 dozen van vijf kilo, zag er namelijk prachtig uit. Goede maat, mooie vorm. Trots zwaaiden ze uit toen ze per vrachtwagen ons erf verlieten. Of het de komende negen weken ook zo soepel zou gaan, moesten we afwachten - de droogte houdt immers aan – maar deze venkeltjes waren in ieder geval begonnen aan hun reis door Europa. High five. Niet dus.

De lading werd afgekeurd voor de export. Omdat er volgens de groothandel te veel zand op de knolletjes zat. Belachelijk. Wereldwijd wordt zeker 30 procent van al het voedsel dat we produceren verspild. Een groot deel daarvan betreft groente en fruit: tweebenige wortels en kromme komkommers worden weggegooid. Heeft u gelezen over die fruitteler in Zeeland? Ene Kees. Zijn pruimen zijn dit jaar door de droogte drie millimeter te klein.

En nu willen de supermarkten zijn oogst - 60.000 kilo - niet hebben. Moeten ze dan allemaal op de composthoop? Nee, vond de zus van Kees. Haar oproep aan de consument om de pruimen op hun erf te komen kopen, verspreidde zich razendsnel.

Het is in ons land te makkelijk om iets weg te gooien. We hebben van alles genoeg, ja zelfs veel te veel. Per persoon schijnen we jaarlijks 40 tot 50 kilo voedsel weg te gooien. Ook in mijn koelkast is regelmatig een fles bedorven yoghurt of een verrotte paprika te vinden. Zonde, zeker. Maar dat bijna 10 procent van alle groente en fruit niet eens de winkel bereikt op basis van uiterlijke criteria is ronduit pijnlijk. We moeten het niet willen.

Mocht u dus vandaag of komende week in Wemeldinge (Zeeland) zijn, koop dan een pruim bij Kees. Of bij die andere teler, die in dezelfde situatie zit maar geen handige zus heeft die de media weet te vinden. Laat uw liniaal thuis en laat de supermarkt links liggen. Red de pruim van de prullenbak.