Melkveehouder heeft goede melkprijs hard nodig

Meulenbroeks reageerde daarmee op de LTO-melkprijsvergelijking in 2017. Daaruit blijkt dat de Nederlandse zuivelbedrijven tot de hoogste betalers in Europa behoren. Zowel FrieslandCampina als Royal A-ware staan in de de top drie.

De vakgroepvoorzitter wijst op de extra kosten die Nederlandse melkveehouders moeten maken ten opzichte van de concurrentie. Hij noemt de hoge grondprijs, fosfaatwetgeving en derogatie. Daar komen in de nabije toekomst bovendien meer kosten door milieu- en klimaatdoelstellingen bij. Volgens Meulenbroeks moet dat deels in de markt worden terugverdiend. 'Je ziet dat al gebeuren; zuivelondernemingen zetten in op differentiatie en verschillende melkstromen.'

Financiële ondersteuning vanuit het Gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) moet volgens de vakgroepvoorzitter de extra inspanningen van Nederlandse boeren voor het andere deel compenseren.

• Lees ook: Melkprijzen 2017 in top 3

Grondgebonden melkveehouderij

Een van de voorwaarden om de Nederlandse gidsfunctie in zuivelland te behouden, is een grondgebonden melkveehouderij. De nieuwe definitie die LTO en NZO daarvoor onlangs presenteerden, heeft voor veel reacties maar ook zorgen en vragen onder melkveehouders gezorgd.

Toch is het volgens Meulenbroeks nodig om een duidelijke richting aan te geven waar de melkveehouderij naartoe wil. 'Dan heb je er als sector zelf ook grip op. Als LTO gaan we boeren ondersteunen om te bewegen en stappen te maken.'

LTO wil samen met onderzoeksinstellingen de gewasteelt onder de loep nemen en onderzoeken welke gewassen en teelten het geschiktst zijn om zoveel mogelijk in de eiwitbehoefte van het eigen melkveebedrijf te kunnen voorzien.

Buurtcontracten

Ook gaat de organisatie met landbouwminister Carola Schouten in gesprek over de buurtcontracten, waarmee melkveehouders onder elkaar of met akkerbouwers regionale (binnen een straal van 20 kilometer) ruwvoer- en mestkringlopen organiseren. Die moeten eveneens binnen de wet- en regelgeving passen.

Ook moet worden nagedacht over de verdere borging van de nieuwe definitie van grondgebondenheid. Verder wil LTO zich blijven inzetten voor kavelruilen en bedrijfsverplaatsingen, zodat ook bedrijven met een kleine huiskavel perspectief blijven houden. Al met al nog een flinke kluif en een kwestie van lange adem, volgens Meulenbroeks. Maar de nieuwe definitie biedt melkveehouders wel de mogelijkheid om individueel te sturen in de gewenste richting.

Meulenbroeks is niet bang dat door de nieuwe visie op grondgebondenheid de graslandteelt intensiveert en daardoor de biodiversiteit onder druk komt te staan. Daarvoor noemt hij de Nederlandse melkveehouderij te divers.'Ja, er zijn bedrijven die zullen inzetten op een efficiënte eiwitproductie en er zijn extensieve bedrijven die zich puur richten op natuurbeheer. Maar veel bedrijven zitten daar een beetje tussenin: deels productiebedrijven en deels bedrijven die ook iets met natuur-, water- of randenbeheer (willen) doen', laat Meulenbroeks weten.

'Geen goed verdienmodel natuurinclusief'

'Om daar ook wat mee te verdienen, is lastig. Een echt goed verdienmodel voor natuurinclusief is er nog niet.' Volgens de vakgroepvoorzitter is het daarom belangrijk dat de sector daarvoor de samenwerking met andere partijen zoals natuurorganisaties en waterschappen zoekt. 'Alleen gaat ons dat niet lukken.'

Meulenbroeks ziet in zijn omgeving veel stoppende melkveehouders, en dat zijn niet alleen kleinere bedrijven. Hun grond en productieruimte gaat naar blijvers die opschalen. 'Dat kan alleen als we het maatschappelijk kunnen verantwoorden. Als de melkveehouderij zich richting hokdieren gaat bewegen, ondermijnen we ons eigen draagvlak', besluit hij.

• Bekijk de marktprijzen van zuivel