'Temperatuur in Canada schiet alle kanten op'

De temperaturen schieten hier alle kanten op. De temperatuur is afhankelijk van de vraag of we te maken krijgen met de koude luchtstroom uit het noorden of het warmtefront vanuit de Grote Oceaan, dat zich graag laat uitwaaien over de zuidelijke prairies. Een verschijnsel dat we hier een 'chinook' noemen. Het schijnt vrij uniek te zijn en kan in de winter temperaturen van zelfs +15 graden Celsius met zich meebrengen.

Afgelopen feestdagen zaten we in Nederland. Het viel ons op hoe nat het overal was. Dat is hier wel anders. Onze eindstand van totale regenval afgelopen seizoen is amper 50 millimeter, waarvan 20 millimeter zelfs nog midden in de oogstperiode viel. We voelen ons dan ook gezegend met de irrigatie en beregening die we voorhanden hadden. Op een enkel weekend na hebben ze nagenoeg non-stop gedraaid.

De opbrengsten voor deze regio zijn vrij goed te noemen. Zeker het zomergraan was boven verwachting. Het koolzaad en de pintobonen waren gemiddeld. Iets wat ik meer wijt aan de hoge temperaturen van tegen de 40 graden Celsius dan aan een tekort aan vocht afgelopen zomer. Over het geheel gezien mogen we niet klagen.

De prijzen zijn redelijk goed en stabiel te noemen. Degenen die op het moment nog veel vrije droge gele erwten in de silo heeft zitten, is nu wat minder gelukkig. India, voorheen een enorme exportmarkt, heeft onlangs een enorme importheffing op gele erwten ingevoerd. Dat heeft prijs gedrukt. Het advies is om komend jaar geen gele erwten te zaaien.

Zoiets kan zo weer veranderen, als er plots weer een tekort aan gele erwten ontstaat. Misschien hebben we geluk gehad dat we dit jaar geen gele erwten meer in de silo's hebben, maar enkel zomergraan en koolzaad. Ondanks dit ziet de toekomst van de landbouw er hier nog steeds positief uit.

Druk doende vanuit mijn verwarmde werkplaats geniet ik voorlopig nog even van het winterse landschap. Dat het voorjaar er weer aan komt, staat wel vast.

Hans WesselingAkkerbouwer in Vauxhall, Canada

Hans Wesseling liep in 1990 stage in Canada. Daar boer zijn lag dicht bij zijn ideaalbeeld, zo werd duidelijk. In mei 2004 vertrok hij samen met zijn vrouw Carolien naar Zuid-Alberta, waar ze nu een akkerbouwbedrijf onder irrigatie runnen van ruim 300 hectare.