Bij zorgboerderij gaat keukenla niet op kinderslot

Het aantal mensen met dementie stijgt de komende jaren van 220.000 naar 500.000. Ouderen blijven langer thuis wonen en zoeken samen met hun familie naar vormen van dagbesteding. In deze zoektocht komt de zorgboerderij steeds vaker in beeld.

Dagbesteding op een zorgboerderij heeft een positief effect op het welzijn van de cliënten, blijkt uit recent onderzoek van University Maastricht.

Actiever dagelijks leven

Onderzoeker Bram de Vos observeerde 115 mensen met dementie op een zorgboerderij, in een kleinschalige woonvorm en in een verpleeghuis. Bewoners van zorgboerderijen hebben een actiever dagelijks leven, meer sociaal contact en ze komen vaker buiten in vergelijking met reguliere verpleeghuizen, concludeert hij.

Belangrijke rol spelen hierbij de aanwezigheid van dieren en een moestuin.

Zorgboerderijen prikkelen hiermee hun cliënten om actief te worden. Dat varieert van het aaien van een kat of het voeren van een konijn tot het aanvegen van het voer voor de koeien, het oogsten van aardappelen en koken.

Meer risico

Het meer risico lopen hoort bij een volwaardig menselijk bestaan dat zorgboeren hun cliënten willen bieden. Om dit voor elkaar te krijgen, gaan zij anders met protocollen om dan reguliere zorginstellingen.

Waar zorgboeren hun deelnemers aardappelen laten schillen, hebben de grotere zorginstellingen de keukenla met aardappelschilmesjes op kinderslot. Dat zorgt voor discussie met inspecteurs.
Het langer actief zijn op hoge leeftijd heeft wel weer tot gevolg dat de kans op het breken van een heup groter wordt. Maar het werpt ook zijn vruchten af.
Bewegen is goed voor het welzijn van de mensen met dementie, ervaart een collega-zorgboer in Oost-Groningen die enkele jaren geleden tien appartementen voor mensen met dementie realiseerde.

Gemiddeld zijn mensen met dementie 29 tot 30 dagen bedlegerig voordat ze overlijden. Op zijn zorgboerderij ligt dat aantal dagen op een week.
Met de komst van de zorgboerderijen wordt meer gekeken naar wat oudere mensen wel kunnen in plaats van wat ze niet kunnen.

Dat zorgt weliswaar voor meer risico maar tegelijkertijd ook voor meer zingeving voor cliënten van wie de wereld al een stuk kleiner is geworden.