Leren van hoge melkgift per koe in Israël

Een kleine delegatie van SGP en LTO Nederland verdiepte zich deze week in de Israëlische melkveehouderij. Aanleiding was een eerder werkbezoek van de SGP, begin dit jaar, met een groep ondernemers.

'We waren toen bij een bedrijf met 300 koeien dat een gemiddelde melkproductie realiseert van 14.400 kilo per koe. Dat verbaasde mij', aldus Dijkgraaf. Hij verbindt die hoge productie met de discussie in Nederland over het verminderen van de 'carbon-footprint' van de melkveehouderij.

'Eén mogelijkheid daarvoor is het verhogen van de melkproductie per koe. Blijkbaar kunnen ze dat in Israël, maar dan komen er wel allerlei vragen op, bijvoorbeeld over dierenwelzijn en diergezondheid. Om ons daar verder in te verdiepen zijn we nog een keer naar Israël gereisd en hebben we LTO mee gevraagd.'

Het bezoek van deze week, aan melkveebedrijven maar ook aan andere schakels in de zuivelketen, maakte duidelijk dat verhoging van de melkproductie per koe in Israel op vier manieren wordt gerealiseerd. Drie daarvan kunnen ook voor Nederland perspectief bieden, meent Dijkgraaf.

Gericht op fokkerij

'Men richt zich in Israël sterk op de fokkerij. Als gevolg daarvan tonen de melk-, vet- en eiwitgift, een voortdurend stijgende lijn. In Nederland is de fokkerij minder sterk gefocust op verhoging van de melkproductie per dier. We zouden Nederlandse en Israëlische kennis aan elkaar kunnen koppelen.'

Anders dan in Nederland pakken veel Israëlische melkveebedrijven gezamenlijk de voedervoorziening op. 'Door zo'n coöperatieve aanpak komt men op een hoger kennisniveau en tot kwalitatief beter voer', meldt Dijkgraaf.

Tijdens het werkbezoek bleek dat bijna 100 procent van de 130.000 melkkoeien in Israël individueel wordt gemonitord. 'Die individuele gegevens worden breed gedeeld, elke boer kan z'n eigen koeien vergelijken met die van zijn collega's. Dat biedt heel veel leerstof', oordeelt het Kamerlid.

Koeien snel vervangen

Veel melkveehouders in Israël beperken het aantal lactatieperiodes van hun koeien tot drie of vier. De genetische ontwikkelingen gaan zo snel dat het volgens hen loont de koeien geregeld te vervangen door nog productievere dieren.

Dijkgraaf is van die laatste aanpak niet gecharmeerd. 'Dat spoor moeten we niet op. In Israël kijkt men in het algemeen wat anders aan tegen de koe. Men ziet het dier vooral als productiefactor, terwijl ik bij Nederlandse veehouder meer liefde voor de koe constateer.'

Van elkaar leren

De andere elementen zijn volgens de SGP-er een verdere studie waard. 'De gemiddelde melkgift is in Israël zo'n 30 procent hoger. We moeten niet vervallen in dom kopieergedrag. Maar duidelijk is dat er belangrijke elementen zijn waar we van elkaar kunnen leren, zowel over hoe je het wel als hoe je het niet zou moeten aanpakken.'

Hij overweegt volgend jaar een reis naar Israël te organiseren voor Nederlandse boeren en andere partijen uit de sector, met onder meer een gezamenlijke workshop van Nederlandse en Israëlische boeren. 'Hoe breder we het oppakken, hoe beter.'