Meer doen om dierenleed aan te pakken

Even persoonlijk. Ik startte mijn werkzame leven op een groente- en fruitafdeling in de supermarkt. Na sluitingstijd luidde een van de taken het uitzoeken van producten die de eerste sporen van aantasting vertoonden.

Tomaten, aardbeien, appels en andere producten met een rottend plekje of uiterlijke aantasting haalde ik uit de schappen. Vrij achteloos deed ik de onverkoopbare handel in kratten. Vanaf dat moment werd voedsel afval.

Ik kreeg deze week een kleine flashback bij het zien van beelden van Animal Rights in een Vlaamse kuikenbroederij. Enkele medewerkers selecteerden er kuikentjes op hun geslacht.

Kansrijke kuikentjes gingen in kratten aan de ene kant en de diertjes zonder potentie verdwenen in kratten aan de andere zijde. Soms gooiend, soms stukslaand op de rand van een krat, soms in een emmer water verdwijnend, maar bovenal achteloos en zonder enig respect. Alsof het een rottende tomaat betrof. Absoluut onacceptabel om zo met dieren om te gaan. Een gebrek aan beschaving. Wie in deze sector werkt, kan niet anders dan woest worden.

Behalve onnodig dierenleed kennen we de gevolgen. Negatieve publiciteit, waarbij de sector in de verdediging wordt geduwd en kan uitleggen dat het dit veroordeelt. Dat we dit in Nederland anders doen, et cetera. Het kwaad is dan echter al geschied.

De enige reflex vanuit de sector die hier past, is om deze praktijken te veroordelen en dag in dag uit ernaar te streven dat we dit in onze sector uitbannen. Voor rotte appels is in de voedselketen geen plaats.