Pluimveehouder gevangen op duurzaam waterbed

Het is alweer jaren geleden dat de pluimveehouderij de legbatterij in de ban deed. Na een intense periode van maatschappelijke en politieke druk werd binnen en buiten de sector de conclusie getrokken dat we dit stalsysteem niet meer willen in Nederland.

Onderzoeken wezen destijds al uit dat een transitie naar meer welzijnsvriendelijke stalsystemen niet zonder neveneffecten is. De kippen kunnen in een volièrestal lekker scharrelen, maar produceren daarbij meer ammoniak en zoveel stof dat de veehouder en omwonenden een vergrote kans op luchtwegproblemen hebben.

Bij houderijsystemen met vrije uitloop zien we een risico dat de sector ook iedere zoveel jaar in z'n greep heeft, namelijk een vergrote kans op besmetting met vogelgriep.
Welzijnswinst voor de kip kan ten koste gaan van de volksgezondheid, het milieu of risicoverhogend zijn voor de verspreiding van dierziekten. Een akelige paradox die overal waarneembaar is omtrent het ingewikkelde thema verduurzaming.

Het kabinet verplichtte de sector deze week om binnen tien jaar de fijnstofuitstoot met 50 tot 70 procent te verminderen. Pluimveehouders zijn al lange tijd in gesprek over fijnstofreductie en worden in die zin niet overvallen door de maatregel.

De opdracht om de gezondheid van omwonenden en de pluimveehouder te sparen, is er een die niet genegeerd kan worden. Al zien kippenboeren weldegelijk op tegen de kosten ervan.