De goude(n) - oude tijden herleven

De laatste maanden staat onze rekening courant er weer rooskleuriger bij en dan bedoel ik niet dat de cijfers rood zijn, maar juist tegenovergesteld. Door de (ouderwets) hoge biggenprijzen hebben wij de keuze gemaakt om juist meer biggen te verkopen en zelf minder biggen op te leggen. De facturen hiervan zijn inmiddels betaald.

Dit geld is binnen en het is maar de vraag wat we zouden hebben ontvangen als we deze biggen zelf in onze vleesvarkensstal zouden opleggen. Dat is ook de luxe van ons bedrijf, we hebben de mogelijkheid om zelf op te leggen, maar in deze tijden is biggen verkopen natuurlijk wel heel aantrekkelijk. De verwachting is dat de piek in de biggenprijzen nu is bereikt, maar het heeft de varkensvermeerderaars wel weer even een boost gegeven. Nu duimen draaien dat de prijzen voor langere tijd stabiel blijven zodat we weer een buffer kunnen opbouwen voor 'magere jaren'.

Het zou wenselijk zijn dat door deze positieve financiële situatie ook (eindelijk) de mestverwerking eens een positieve draai krijgt. Er zijn inmiddels zoveel initiatieven die veelal vastlopen door onder andere financiële middelen. Mest is en blijft een flinke kostenpost, maar met een deugdelijke mestverwerking kunnen deze vaste terugkomende kosten constructief teruggedrongen worden.

Magere jaren

Ten tijde van de overname van het bedrijf van mijn ouders, had ik verwacht dat ikzelf het best lastig zou vinden om positief te blijven bij de bekende 'magere jaren' die de varkenscyclus kent. Na een flinke bedrijfsuitbreiding en toch wel wat magere jaren verder, kan ik bevestigen dat me dit gelukkig best meevalt.

Desondanks vond ik het toch wel fijn om van de accountant te horen dat zowel mijn partner als ik vrij nuchter en realistisch zijn als het om onze financiële positie en resultaten gaat. Wij blijven positief.