Deelnemer ziet leven als een apenrots

Ik twijfel. Het runnen van een winkel met zorgvragers zet het spanningsveld tussen het willen leveren van kwaliteit voor de klant én goede zorg voor onze deelnemers op scherp.

Vanachter de kassa wil je de deelnemers motiveren, corrigeren en accepteren: vraag je Remon tomaten bij te vullen, dan komt hij terug met paprika’s. En kisten vol beschimmelde pruimen plaatst Arnout zonder notie in de groentestelling. Linda rent bovendien alle klanten met open armen tegemoet, bij wijze van begroeting. Vertederend of afschrikwekkend?

Lanterfanten

‘Je mag me helpen, maar zodra je gaat lopen lanterfanten - ik ken Ernst een beetje - stuur ik je weg. En ik begeleid jou, niet andersom.’
‘Yes, sir’, salueert Ernst.

Ernst werkt al achttien jaar op de boerderij en ziet zichzelf daardoor als een van de hoogsten in rang. Zijn leven is als op een apenrots, met de eigenaar van onze boerderij helemaal bovenop, mijn man - na een aantal duels - daar iets onder. Direct daaronder staat Ernst en ieder ander bungelt onderaan. Ik ook.

Vrouw van

Dat heeft enerzijds te maken met het feit dat ik een vrouw ben, anderzijds met zijn beeld dat ik hier vooral als de ‘vrouw van’ rondloop. Mijn man is immers ‘de boer’; ik ‘rommel er maar wat naast’. En moet hem zéker niet op de regels wijzen.

De volgende ochtend staat Ernst blij naast me. Winkelschort aan, haren netjes gekamd, handen gewassen. Na een korte uitleg begint hij met het inruimen van de groente. Met uiterste precisie sorteert hij de sperziebonen en venkel. Zelfstandig, bedeesd.

Succes

En dan, als de eerste klant binnenkomt: ‘Goedemorgen, kan ik u helpen?’ Waarna hij een doos met eitjes vult. ‘Anders nog iets?’ Ik noem de prijzen, hij typt ze in de kassa. En samen zwaaien we de klant gedag. Wat een succes.

Ernst haalt een doekje over de toonbank. Hij spiegelt, veegt en vult aan. Uit zichzelf, alsof hij het werk al jaren doet. ‘Ernst, ik ben zo trots op je’, klop ik op zijn schouder. Ernst gloeit. ‘Wat zijn we een goed team, hè?’ Al klimmend op de apenrots kijk ik om me heen en denk: werken met deelnemers is blijkbaar ook een kwestie van proberen, waarderen en complimenteren.