'Bij onterechte aanval moet je van je afbijten'

Marc Calon werd geboren in Zeeuws-Vlaanderen. Op jonge leeftijd verhuisde hij naar Groningen waar zijn vader een akkerbouwbedrijf pachtte in Zuurdijk. Zijn vader overleed plotseling op 52-jarige leeftijd. Calon studeerde werktuigbouwkunde. Velen adviseerden hem met de boerderij te stoppen, maar hij wilde niet opgeven waar zijn vader ooit mee begonnen was.

Het bedrijf met 58 hectare runt Calon nog steeds. Daarnaast vervulde hij in de loop der jaren een reeks functies. Zo was hij voorzitter van de Groninger Maatschappij van Landbouw (1990-1993) en aansluitend tot 1995 vicevoorzitter van de Noordelijke Land- en Tuinbouworganisatie (NLTO). Van 1995 tot 1999 was hij in het Noorden voorzitter van de marktsectorcommissie ‘Agrobusiness’. Calon werd in 1999 gedeputeerde in Groningen om vervolgens in 2009 voorzitter te worden van Aedes, de vereniging van woningcorporaties.

Waarom keert u terug naar de land- en tuinbouw?

‘In de eerste plaats ben ik nog steeds akkerbouwer. Ten tweede voelt het niet zozeer als teruggaan naar vroeger, maar als een nieuwe start nu LTO ambitieus aan de gang gaat om de organisatie te versterken.

‘In de derde plaats vind ik de agrarische belangenbehartiging belangrijk. Boeren en tuinders zijn elke dag bezig om veilig voedsel te verbouwen, ze geven het landschap vorm en ze doen aan natuurontwikkeling. Ik vind de sector dan ook ondergewaardeerd in Nederland. Ik wil er graag aan trekken om dat beter voor het voetlicht te brengen. Dat wordt geen gemakkelijke klus, maar daar gaan we voor knokken.’

Hoe kijkt u tegen de nieuwe aanpak van LTO aan?

‘Het besluit van de LTO-voorzitters waardoor de sectoren meer macht krijgen, is moedig. Ik vind echt dat de belangenbehartiging ten principale via de sectoren moet, samen met het landbouwbedrijfsleven. Voor de sectoroverschrijdende, verbindende thema’s als internationale zaken, plant- en diergezondheid en sociaal-economisch vervult LTO Nederland een sturende rol. Daarnaast moet LTO sterk zijn in de regio, naar gemeenten, waterschappen en provincies.

‘De besluiten die nu zijn genomen, bieden een goede voedingsbodem. Ik sta er voor 100 procent achter. Ik had ook zeker niet voor deze klus gekozen als LTO in de oude structuur was doorgegaan of als ik niet met de regionale voorzitters door één deur zou kunnen.’

U staat bekend als iemand die niet om de zaken heen draait. Klopt dat?

‘Ik ben niet van pappen en nathouden, maar ook geen actievoerder. Ik vind dat je samen met andere partijen dingen voor elkaar moet krijgen. Ik geloof in de meerwaarde van een breed front, van bondgenootschappen. Als landbouwsector moet je altijd bondgenoten zoeken. Tegelijk vind ik ook dat je duidelijk moet zijn. Als je onterecht wordt aangevallen, dan moet je ook van je afbijten.’

Kunt u daar een voorbeeld van geven?

‘Neem de afspraak die Albert Heijn en Jumbo hebben gemaakt met Greenpeace om alleen maar producten van boeren en tuinders af te nemen als deze niet met bepaalde middelen zijn behandeld. Het zou niet erg zijn als die middelen verkeerd zouden zijn, maar ze zijn goedgekeurd door allerlei instanties en alle andere producenten in elk ander land mogen ze gebruiken. Dat is gewoon hypocriet.

‘Als LTO mag je dan best kort op de bal spelen en zeggen: jullie leggen ons eisen op die jullie anderen niet opleggen en jullie kopen het daar lekker goedkoop in.’

Dus het offensief zoeken?

‘Ja, waarom niet bij Albert Heijn voor de deur staan met een bord ‘Deze supermarkt discrimineert uw boeren’. Doe dat op verschillende plekken, bel de NOS en het is hommeles. We moeten offensief communiceren, maar niet agressief. En zeker niet zaken ontkennen.

‘Die actie #kalverliefde vond ik fantastisch. Normaal gaan er heren in driedelig pak naar Den Haag om te zeggen dat dat dom is. Nou, dan ben je al weg. Nu waren het vrouwen, geniaal. Daar spreekt kracht uit.’

U bent ruim zeven jaar voorzitter van Aedes. Wat voor ervaringen neemt u straks mee naar LTO?

‘Toen ik bij Aedes aantrad, was er een grote crisis in de vereniging. Die hebben we overwonnen. Daarvoor hebben we het af en toe hard moeten spelen. En we hebben veel bondgenootschappen gesloten met andere partijen, bijvoorbeeld met gemeenten, de Woonbond en Vereniging Eigen Huis. Het resultaat was, naast veel andere verbeteringen, dat de kosten zijn afgenomen en dat de ledentevredenheid flink is toegenomen. Ik ben trots op wat we bij Aedes samen hebben bereikt. Ik ga er dan ook met pijn in het hart weg.’