Tönnies werkt niet aan integraties

Tönnies is Duitsland het grootste slachtbedrijf en ook een groot aantal Nederlandse mesters leveren aan Tönnies. Niet voor niets dat wat Tönnies nationaal en internationaal doet door velen met argusogen wordt gevolgd. Clemens Tönnies bezit de helft van de aandelen van de Tönnies Group. Zijn neef Robert de andere helft.

Andreas Beckhove en dr. Ludger Schulze Pals spraken met Clemens Tönnies over actuele ontwikkelingen en zijn visie op de toekomst van het bedrijf. Hieronder een greep uit het interview.

Heeft de Duitse varkensmarkt haar groeigrenzen bereikt?

'Niet zondermeer. De Duitse varkenshouderij kan nog groeien als zij maatschappelijke acceptatie behoudt en wanneer de politieke en maatschappelijke druk afneemt. Als de primaire productie groeit, groeien wij ook.'

Hoe ontwikkelen zich de slachtaantallen

'In 2015 slachten wij concernbreed 20 miljoen varkens en 424.000 runderen. Voor het komende jaar reken ik bij zowel varken als rund op groei.'

De concurrentie om het slachtdier stijgt. Wordt Tönnies binnenkort zelf vermeerderaar en mester?

'Maak je geen zorgen, wij willen nog zelf mesten nog loonmesten. Onlangs hebben we enkele mesters in nood geholpen. Dat was echter een uitzondering. We zijn tenslotte geen bank.'

Stel je voor dat een bedrijf van de omvang van Staathof met 1 miljoen vleesvarkens per jaar te koop komt.

'Dan zouden wij toch niet kopen. Onze kerncompetentie begint bij het oprit van het slachthuis. Wij houden vast aan een structuur met gezinsbedrijven die ons gezonde en verantwoord geproduceerde varkens leveren.'

Waarom heeft Tönnies dan veehandelsdochter 'Tönnies Livestock'

'Dat is een bindmiddel tussen Tönnies en de varkenshouder. Door de relatie met zeugenhouders zorgen wij ervoor dat er veel gezond varkensvlees op de markt komt. Dat doen andere slachterijen ook, alleen al langer dan ons.'

Hoeveel dieren verhandelt Tönnies Livestock inmiddels?

'Op jaarbasis gaat het misschien om een miljoen dieren. Dat is een goed begin, maar wij willen daarin wel verder groeien.'

Experts zien daarin het begin van een verticale structuur naar voorbeeld van de pluimveehouderij.

'Je kunt de varkenshouderij niet vergelijken met de pluimveehouderij. Daar is een heel ander systeem. Wanneer er teveel pluimveevlees is, worden minder eieren uitgebroed en minder dieren opgezet. Die markt reguleert zich zelf. Dat laat zich bij varkens niet organiseren en financieren.'

De Spaanse varkenssector is overwegend vertikaal georganiseerd. Is het Spaanse systeem te prevaleren boven het Duitse?

'Spanje kende altijd al veel grootgrondbezitters. De bedrijven daar hebben een hele andere achtergrond dan de Duitse. Wat Duitsland sterk maakt zijn de elite-vermeerderaars, die ook met 1000 of 2000 mestplaatsen uit de voeten kunnen en het gewoon supergoed doen. Voor ons is het geen optie om zelf dieren te houden. Daarvoor heb je veel geld, oppervlakte en kennis nodig.'

Tönnies wordt steeds internationaler. U heeft de twee grootste slachterijen in Denemarken overgenomen. U slacht in Polen, u werkt samen met Franse vleesverwerkers. En nu heeft u ook een slachtplaats in Spanje gekocht. Waarom?

'Tönnies moet zich verder ontwikkelen. Dat doen we heel strategisch ook in het buitenland. Neem bijvoorbeeld Denemarken. Daar zijn we al enige jaren actief en weten dat ons systeem daar functioneert en wij organisch kunnen groeien. In Spanje hebben we een klein bedrijf overgenomen om de markt ter plaatse te leren kennen. Ik zie het als een kiemcel; zo doen we dat op alle nieuwe markten die interessant zijn. Tönnies verovert de markt niet, maar etaleert zich en groeit organisch.'

Voor Rusland geldt dat echter niet.

'Dat klopt. Wij runnen daar inmiddels elf bedrijven van 2500 zeugen waaraan mestbedrijven zijn gekoppeld. Tegelijkertijd zetten wij daar een slachterij met verwerking op omdat dat de Russen op eigen kracht niet lukt.'

In Servië mest Tönnies ook varkens.

'Ja, Servië is weliswaar een vleesland, echter net als Rusland heeft Servië geen doelmatige productiestructuur. Bovendien is Servië traditioneel een toegang naar de Russische markt.'

Men zou het idee kunnen krijgen dat Tönnies Duitsland de rug toekeert.

'Dat is onzin. Met de buitenlandse investeringen verzwakken wij onze standplaats Duitsland toch niet? Het gaat om de ontwikkeling van een onderneming waarbij wij onze manier van werken in de vleesveredeling en -vermarkting ook in andere landen toepassen. We werken overal op dezelfde manier en blijven bij onze kernactiviteit: slachten, ontmantelen en verwerken. En Duitsland blijft onze bakermat.'

Tot slot vraagt TopAgrar Clemens Tönnies wat varkensboeren van hem kunnen leren als het gaat om het imago van de varkenshouderij. 'Zelfbewustzijn', luidt het antwoord. 'Ieder agrarisch familiebedrijf mag trots zijn op wat het doet. Wij produceren de hoogwaardigste levensmiddelen die er zijn.'