BHV-cursus

'Je ziet het niet, je ruikt het niet, je voelt het niet. En toch valt je kanariepiet dood neer. Wegwezen. 'Forse brandweerman Eddy en verpleger Wim weten de cursusavond Bedrijfshulpverlening (BHV) op onze zorgboerderij vlammend te openen. Op het programma staan brandveiligheid en EHBO; zeer nuttig en bovendien verplicht, want met deelnemers die slecht ter been, slechtziend of gewoon redelijk onhandig zijn, gebeurt er wel eens een ongelukje.
Deelnemer Jannes, bijvoorbeeld, knipte afgelopen jaar met een heggenschaar in zijn been, Gea stikte bijna in haar eten en door kortsluiting brandde de oude kraan volledig af. Zelf zag ik een stroomdraadje dat voor de koeien over het kavelpad was gespannen over het hoofd, waardoor mijn mountainbike werd gelanceerd en ik met mijn gezicht op het beton eindigde.
Om risico's omtrent de machines, vee en trekkers in te dammen zijn de bevoegdheden van onze deelnemers beperkt: samen met hun begeleiders ondertekenen ze bij binnenkomst een papier, waarop beschreven staat welke machine ze wel of niet mogen gebruiken. En toch. Toen de bevoegde deelnemer Jos vorig jaar zijn hand in de beveiligde kloofmachine stak, bleek weer dat gevaar ook in het kleinste hoekje schuilt.
Ook volgens Wim. Hij leert ons de feiten: 'Een kwart vaatwastablet is genoeg om de slokdarm van je kind volledig te verbranden. Geef iemand die in shock verkeert geen water. Zet nooit een lamp aan als je gas ruikt. Glas in de wond? Laat zitten. En ga in geen geval een verongelukte auto binnen: de airbag kan er alsnog uitkomen en je nek breken.'
'Zijn jullie ook misselijk?', vraag ik mijn collega's. 'Deze cursus is veel heftiger dan vorig jaar.' 'Misschien omdat je nu nóg meer moeder bent', antwoordt collega Gerlof. Klopt. Mijn zoontjes liggen thuis - op babyfoonafstand - te slapen. Ik wil naar hen toe; zien of ze nog leven na alles wat ik vanavond heb gehoord, de vaatwastabletten hoog zetten en koolmonoxidemelders kopen.
'Nog even doorzetten', zegt Wim. 'Jullie mogen nu verbandjes aanleggen, reanimeren, de Heimlich-greep en stabiele zijligging oefenen.' Na drie uur te zijn gewezen op alle gevaren in het leven, voelt dit als een ontladend speelkwartier. Schaaf-, brand- en snijwonden: ik weet raad met jullie. De rest van het geleerde hoop ik nooit in praktijk te hoeven brengen.