Over pecorino en salami

Natuurlijk vertel ik u niets nieuws dat de consumptie van lokaal geproduceerde voedingsmiddelen in verschillende landen een trend is.
Vorige week was ik op vakantie in Umbrië in Midden-Italië. Naast een prachtig landschap met kleinschalige landbouw een gebied met veel speciale producten. Daar zijn ook toeristen in de ban van regionale producten en spelen de Italianen in op die beleving.
In het restaurant wordt nadrukkelijk vermeld dat de Montefalco-wijn vanuit een wijngaard op 4 kilometer afstand komt. De pecorino komt uit Pienza, de linzen uit Castelluccio en de salami van de antipasti uit Norcia.
In de lokale supermarkten zie je ook veel van die regionale producten.
Voor de truffels hebben de Italianen in die regio een heel eigen wetenschap en toepassingen in allerlei gerechten. Dit bracht mij overigens op het idee dat dit een aardig verdienmodel zou kunnen zijn voor creatieve en onderzoekende paddenstoelentelers, maar dat terzijde.
Zelfs bij een bloemist zag ik vooral in Italië geteelde producten zoals olijfboompjes in pot, maar ook aanvullingen uit Nederland zoals de Phalaenopsis die daar nauwelijks wordt geteeld. Gelukkig waren ook die van een prima kwaliteit tegen een flinke prijs.
Met deze ervaring besef je weer eens extra dat ook in agrarische producten de beleving en het onderscheidend product tot extra waarde leidt. Gelukkig zien we de laatste jaren ook in de Nederlandse landbouw steeds meer initiatieven om tot die extra waarde te komen.
Nu kennen wij natuurlijk geen eetcultuur zoals in Italië en zullen we de toeristen hier niet makkelijk aan de boerenkool met worst of de erwtensoep krijgen, maar inspelen op gevoel en beleving levert wel iets extra's op. Juist bij export vergt dit veel kennis van de consument en veel inspanning om dat te bereiken.
Zeker voor de exportmarkten hebben we die kennis nog onvoldoende in huis. Het blijft lastig, want gevoel en beleving zijn ook gebonden aan tijd en plaats, en dus vergankelijk. Dat merkte ik wel aan de worstjes en wijn die ik heb meegnomen en die thuis toch minder lekker smaakten dan op het Italiaanse platteland.