Bedrijfsontwikkeling kans

Het was in de jaren zeventig en tachtig dat overheden serieus werk gingen maken van milieubeleid. In die jaren verschenen beelden in de media van dode vissen in onze rivieren, walmende schoorstenen en dode bossen.
Signalen dat het met de economie anders moest, waren al eerder afgegeven door de Club van Rome. Een gezelschap van internationale wetenschappers die met elkaar de zorg deelden dat er een einde aan de ongebreidelde groei moest komen, anders zou het helemaal misgaan met de wereld.
De retoriek van die tijd was het preken van hel en verdoemenis. Taal die vandaag niet meer past, maar die je lokaal nog wel eens tegenkomt in vlugschriften van actiegroepen. We zijn inmiddels veertig jaar verder en bedrijven hebben de milieubelasting enorm verlaagd en teruggedrongen. Indertijd was het harde signaal van vissen en schoorstenen nodig voor de bewustwording. Vandaag werkt dat niet meer.
Duurzaam produceren, zoals het milieubeleid nu heet, is vooral stimuleren dat ondernemers efficiënt met grond- en hulpstoffen omgaan, dat zij de emissies van fijnstof, ammoniak en broeikasgassen verlagen door bedrijfsontwikkeling te bevorderen. Keer op keer bewijzen boeren en tuinders dat daarmee de grootste milieuwinst wordt behaald.
Helaas komen we vandaag nog af en toe bestuurders tegen die geloven in de strategie van de jaren zeventig en tachtig. Met doemscenario’s en overvallen van ondernemers bereikt de overheid eerder het tegendeel van wat ze bedoelde met het aanscherpen van regels. Geef ondernemers de opdracht, maar ook de ruimte om duurzaam te ontwikkelen. Dat is een grotere garantie voor het realiseren van doelen.

Hans Huijbers