Zetmeeldiscussie snijmaïs houdt aan

Bij de Aanbevelende Rassenlijst kwam dit uit, maar in de praktijk niet. Onduidelijkheid overheerst nu. Productschap Diervoerders (PDV) verzocht laboratoria een tijd terug om een andere analysemethode te gebruiken.

Niet omdat de snijmaïsanalyses niet goed waren, maar zetmeellose-producten, zoals bietenblad, hadden soms wel een zetmeelwaarde met de toen gebruikelijke Ewers-analyses. Dat is lastig voor veevoerproducenten in de samenstelling van hun veevoeders.

AM-methode

Daarom is gekozen om te switchen naar de amylase-amyloglucosidase-methode (AM-methode). Voor snijmaïs is dit ook een prima aanpak, al kwam uit onderzoek van ALNN naar voren dat er een verschil moest worden verwacht: het zetmeelgehalte zou gemiddeld 5 tot 10% hoger liggen.

Eind 2011 bleek dat dit in de praktijk helemaal niet klopte. De gemiddelde zetmeelgehaltes van Praktijkonderzoek Plant en Omgeving (PPO) op haar Aanbevelende Rassenlijst laten echter wel deze 10% verhoging zien.

Fout in berekeningen

Onafhankelijk maïsspecialist van PPO Jos Groten baalt van de situatie, want hij weet niet waardoor de verschillen komen. 'Wellicht ziet deze AM-methode wel meer suikers aan voor zetmeel. Of er zit ergens een fout in de berekeningen die de laboratoria ALNN en BLGG hanteren.'

• Lees meer hierover deze zaterdag in Nieuwe Oogst, edities LTO Noord