'Stop vernietiging van goede landbouwgrond'

Nederland moet gelet op de gunstige klimatologische, agrogeologische en geohydrologische omstandigheden een toonaangevende rol blijven vervullen in de wereldwijde voedselvraag. Dat is de morele plicht die Nederland heeft ten opzichte van droge en onvruchtbare gebieden elders.

De FAO, de voedsel- en landbouworganisatie van de Verenigde Naties, heeft tien jaar geleden voorzien dat tot 2050 de voedselproductie met 70 procent moet toenemen om alle monden te kunnen blijven voeden.

We zijn vergeten dat ook Nederland perioden van hongersnood heeft gekend. Niet slechts tijdens de Tweede maar ook reeds voor de Eerste Wereldoorlog. Voor de Eerste Wereldoorlog had Nederland slechts 5,1 miljoen inwoners, maar het land was voor meer dan driekwart afhankelijk van voedselimport.

De vruchtbare en eenvoudig te bewerken grond in een gematigd Nederlands klimaat staat inmiddels garant voor een hoge voedselproductie. Maar op allerlei plekken zijn en worden in Nederland (veen)weiden, land- en tuinbouwgronden geofferd voor stedelijke uitbreidingen en 'natuur'.

In 2001 heeft de toenmalige minister van het ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer het Groene Hart al kleiner gemaakt door diverse gebieden voor woningbouw te bestemmen. De bollenteelt staat eveneens onder druk door oprukkende nieuwbouw bij Lisse, Hillegom en Haarlem. Ook de glastuinbouw in het Westland heeft al veel terrein moeten prijsgeven.

Het voornemen van de provincie om in Oostelijk en Zuidelijk Flevoland de vruchtbaarste landbouwgronden van Nederland te bestemmen voor de bouw van tienduizenden woningen is onverstandig en onverantwoord. Een hectare landbouwgrond in Flevoland levert soms tot 14 procent meer dan elders. De vernietiging van deze landbouwgronden heeft niets van doen met de verplichting tot stikstofreductie. Het is de provincie er slechts om te doen duizenden woningen te bouwen.

Hoger gelegen zandgronden

Is het niet eerder zaak de hoger gelegen zandgronden van Noord-Limburg, Oost-Brabant en Gelderland te bestemmen voor woningbouw. En de land- en tuinbouwactiviteiten van daar te verplaatsen naar de aan te leggen Markerwaard met een oppervlakte van 40.000 hectare, als het logische sluitstuk van het Zuiderzeeproject? Belangrijk voordeel van woningbouw op die zandgronden is dat het geen kapitaalintensieve funderingen, ofwel het slaan van heipalen, vereist. Bovendien zijn droge voeten gegarandeerd.

In de Markerwaard is 20.000 hectare zeer vruchtbare, relatief goedkope land- en tuinbouwgrond beschikbaar. Net als een areaal van 12.000 hectare voor bos- en natuurbouw met een aquatisch en terrestrisch karakter dat tevens als inundatiegebied kan fungeren. De resterende 8.000 hectare kan worden aangewend voor stedelijke bebouwing, infrastructuur en recreatie.

Het ononderbroken natuurgebied in de Markerwaard kan voorzien in de vervanging van talrijke miniatuurnatuurgebieden die nauwelijks het behouden waard zijn. Hoe is het mogelijk dat in het kader van de stikstofreductie natuurgebiedjes van enkele duizenden vierkante meters iedere land- of woningbouwontwikkeling binnen een straal van 25 kilometer kunnen frustreren?