'Het is zoeken naar mogelijkheden'

Column Melkvee Rudie Freriks 08 maa 2023 om 11:00uur

We hebben afgelopen tijd weer genoeg over ons heen gekregen. Afbouw van derogatie, invoering van bufferstroken, ook voor mest, registratie van landschapselementen, het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid met veel keuzes en rekensommen. Daarbij vallen we in het met nutriënten verontreinigd gebied. De beekdalen kunnen nog worden aangewezen. Mogelijk komen er nog zones rondom natuurgebieden. En het gaat nog even zo door.

Nog niet zo lang geleden maakte je plannen voor meerdere jaren en durfde je te dromen over een mooie toekomst. De laatste maanden lijkt het wel of je leeft van Kamerbrief naar Kamerbrief. Er wordt ons telkens duidelijkheid beloofd die vervolgens niet komt. Hoe moet ik hier een positief verhaal van maken?

Terwijl ik dit typ, debatteert de Tweede Kamer over gebiedsprocessen en piekbelasters. Ik volg deze debatten op afstand. Op Twitter lees ik wat berichten. De komende dagen komt er in kranten en vakbladen nadere duiding over wat er is gezegd en hoe weinig we opschieten. Wat ik ervan meekrijg, zijn de bekende riedeltjes van omvallende natuur, boeren hebben recht op duidelijkheid, het eerlijke verhaal et cetera.

De echte dreun is al uitgedeeld. Het vervallen van derogatie en het verlies van plaatsingsruimte voor mest door aangewezen en nog aan te wijzen bufferstroken gaat volgens mij sterk sturen. We hebben voor de plaatsing van mest meer ruimte nodig en die ruimte neemt dit jaar al met 50.000 hectare af.

Nog niet zo lang geleden durfde je te dromen over een mooie toekomst

Rudie Freriks, melkveehouder in Luttenberg

Over één tot twee jaar is er niet genoeg plaatsingsruimte voor mest. Dit gegeven gaat doorwerken op de omvang van de veestapel. De afzet van mest gaat veel geld kosten, als je het al geregeld krijgt.

Natuurlijk kun je discussiëren over de onderbouwing van deze maatregelen en aantonen dat het niet het gewenste effect gaat hebben voor het milieu. Maar daar verandert de realiteit niet door. We zijn over een paar jaar derogatie kwijt.

Samen met alle andere discussies en maatregelen die komen zie ik dat de intensieve hoogproductieve veehouderij gaat eindigen. Hoe dat gaat gebeuren, weet ik niet. Ik vrees voor een slagveld, waarin er een forse sanering van het aantal bedrijven zal komen. Of gaan we met elkaar op zoek naar een andere invulling?

Wat hebben we als landbouw de samenleving te bieden op het gebied van voedsel, biodiversiteit, waterberging en zoetwatervoorziening, landschap, klimaat en vastlegging van CO2? Kunnen we met elkaar in gebiedsprocessen komen tot een gebiedsofferte waarin we dit aanbieden met de daarbij behorende rekening? Als we wat willen, dan moeten we het zelf doen.