'Boeren zijn overlevers, ook nu'

Helder is inmiddels dat de genoemde percentages niet betekenen dat er ook bijvoorbeeld 70 procent van het vee weg moet, evenmin hetzelfde percentage boeren. Het zijn richtinggevende doelen voor provincies gecommuniceerd op een beroerde manier. Het heeft heel begrijpelijk geleid tot een golf van emoties.

Desalniettemin zijn de veelgebruikte termen als 'kaalslag' en 'leegvegen' niet terecht. Het doet geen recht aan de feiten en voedt de onzekerheid, het gevoel van onmacht en miskenning van boeren, met alle gevolgen van dien.

Het stikstofbeleid zal worden vormgegeven in de provincies en de regio aan gebiedstafels. Samen met boeren, industrie, natuurorganisaties, waterschappen en gemeenten. Daar zou alle energie nu naartoe moeten gaan.

Ik ben er namelijk van overtuigd dat juist de boeren dat ook kunnen, in samenwerking met hun standsorganisaties. Boeren zijn bij uitstek overlevers en hun aanpassingsvermogen, ondernemerschap en creativiteit zijn enorm.

Met die eigenschappen in combinatie met hun kennis van het gebied waar ze wonen en werken, hun belangrijke rol als plattelandsbeheerder, de wijze waarop boeren regionaal georganiseerd zijn en de lokale economische waarde van de agrarische sector die zij ook vertegenwoordigen, moet het toch mogelijk zijn als sector een antwoord te vinden op deze nieuwe werkelijkheid?

Om dat te bereiken, zal de sector met de boerenorganisaties voorop zich moeten herpakken. Hoe moeilijk dat ook lijkt.