Boerin bezorgd over toekomst bedrijf op ijsbaan Wergea

Moeten ze de grond van de ijsbaan verkopen om financieel het hoofd boven water te houden? Wil de zoon nog wel het bedrijf overnemen?

Actuele vraagstukken over voortzetting van het agrarisch bedrijf, verkoop van grond en de perikelen rond bedrijfsovername komen in het theaterstuk van Tryater aan bod. Dat gebeurde per toeval, zegt schrijver van het theaterstuk Wessel de Vries.

Veranderende tradities

De voorstelling over veranderde tradities zou vooral over de moeilijke toekomst van ijsbanen gaan in Friesland. Voor veel mensen is het een plek van verbinding. 'Bijna elk dorp heeft er wel een. Veel dorpen dreigen deze te verliezen door klimaatverandering. We krijgen minder koude winters waardoor we minder kunnen schaatsen', zegt De Vries.

Toen De Vries onderzoek deed voor het theaterstuk, ontdekte hij dat vooral boeren in besturen van ijsclubs zitten. 'Schaatsen is een boerensport. De ijsbaan is vaak ook eigendom van boeren.' Daar kan oud-melkveehouder Hielke de Boer uit Wergea over meepraten. Hij kreeg de schaatsliefde mee van zijn vader en opa en beheerde net als hen jarenlang de ijsbaan van Wergea, zo'n 3 hectare.

Bestuur ijsvereniging

Zijn pake, grootvader, begon daar in 1951 mee. De Boer zit al veertig jaar in het bestuur van de ijsvereniging in het dorp. 'De voorwaarde die mijn pake destijds stelde, is dat er minimaal één keer per jaar een vergadering moest worden gehouden. Er ligt een claim op de grond.'

Met het beheren van de ijsbaan en het bestuurswerk wil De Boer vooral wat voor het dorp doen. 'Er wordt nogal eens tegen de agrarische sector geschopt. Maar boeren vinden het ook belangrijk om een sociale functie te vervullen. De ijsbaan is niet meer zo vaak open nu er geen strenge winters meer zijn. Nu organiseren we skeelertochten voor het dorp', zegt de ijsbaanbestuurder.