Consulent Wesselink: 'We moeten leren samenleven met de wolf'

Schapenhouder Paul Aalbers is in opperste concentratie. Op zijn quad zit constructie waar vijf haspels op zijn gemonteerd. Langzaam rijdt hij langs een perceel gras in 't Harde, om de 10 meter stoppend om een paal de grond in te steken. Geroutineerd bevestigt hij telkens de vijf draden aan de tussenpalen.

De zogeheten autowinder is een belangrijke tool voor schapenhouders om hun dieren te beschermen tegen wolven. 'Maar het tempo waarin de ontwikkeling plaatsvindt, ligt lager dan dat de wolf zich ontwikkelt', zegt Aalbers. 'Wat we hier nu testen is de 0-serie. Die moet nog verder worden ontwikkeld en zal het komende jaar in kleine oplage worden verdeeld.'

Johan Wesselink kijkt goedkeurend toe hoe Aalbers de autowinder uittest. De beschikbaarheid van goed functionerende maatregelen is van groot belang, zegt de wolvenconsulent. 'Vooral voor de grotere schapenhouders zijn oplossingen als de autowinder heel belangrijk. Dat scheelt een hoop tijd en geld.'

Over de autowinder is Wesselink positief. 'Je kunt voor of tegen de wolf zijn, maar als je je schapen wilt beschermen, ga je dit gebruiken. Hiermee kun je in één werkgang vijf draden spannen. Voor professionele schapenhouders is er ook een regeling voor de aanschaf van het materiaal. Want je hebt wel meer nodig ten opzichte van een niet-wolfwerend raster. Alleen al omdat er elke 10 meter een tussenpaal nodig is, in plaats van elke 25.'

Wesselink begon enkele maanden geleden als wolvenconsulent namens de Gelderse wolvencommissie. Gemiddeld een dag per week bezoekt hij veehouders die advies willen over het nemen van maatregelen tegen de wolf. 'Vaak melden mensen zich bij de commissie als ze een aanval hebben gehad en ze informatie over rasters willen. Soms gaat het ook via andere kanalen, maar het loopt nog niet zo hard. De bereidheid om advies te vragen is te laag, misschien denkt men dat het geld kost. Het advies is gratis.'

Het kennisniveau over wolven is minimaal, merkt Wesselink. In Nederland weten mensen niet wat deze dieren doen en hoe ze denken. 'Je moet bij het nemen van maatregelen leren denken vanuit de wolf, niet vanuit het schaap. Dat betekent dat je rasters niet te hoog boven de grond moeten hangen. Er hoeft maar een greppeltje te zijn en de wolf is er onderdoor. Wolven observeren, kiezen niet doldriest de aanval. Ze zoeken heel bewust de zwakkere dieren of juist de dekrammen die de kudde beschermen.'

Ook moet er volgens Wesselink niet naar het buitenland worden gekeken. 'De situatie hier is heel anders. De gemiddelde Nederlandse boer heeft een relatief klein bedrijf. De wolf beweegt makkelijk in ons kleinschalige agrarische landschap.' Het gebrek aan kennis is volgens Wesselink logisch te verklaren. 'We hebben anderhalve eeuw geen vijanden gehad voor ons vee, behalve vossen en honden.'

Kuddebeschermingshond

Rasters zijn niet de enige maatregel die Wesselink de Gelderse schapenhouders kan adviseren. Al is het wel de meest geaccepteerde en bewezen maatregel. Een andere methode, de kuddebeschermingshond, moet zich nog bewijzen in ons land. 'Daar is weerstand tegen, er is angst dat de honden ook wandelaars aanvallen.'

Daarom is het van het grootste belang dat honden die hiervoor worden ingezet goed getraind zijn. 'Ze beschermen alles wat op de schapen afkomt. Wat ik wel weet, is dat een wolf in principe wegblijft als er een goede getrainde kuddebeschermingshond loopt.'

Wesselink maakt wel een kanttekening: de bescherming is nooit 100 procent. 'Ik zeg niet dat er nooit problemen komen als je een goede kuddebeschermingshond of rasters inzet. Wat ik wel weet, is dat we moeten toeleven naar een situatie waarin we samenleven met de wolf. Willen we dat er minder schapen of ander vee wordt gepakt? Dan moeten we zorgen dat er voor wolven voldoende ander eten is.'