Minicamping Bellet in Vijlen heeft onbetaalbaar uitzicht

Het verschil tussen kamperen bij de boer en een minicamping zit 'm vooral in het aantal kampeerplekken. De Bellet in Vijlen telt er twintig, waarvan zeventien reguliere en drie trekkersplekken. Ook zijn er twee vakantiewoningen.

Marianne Crombach (49) houdt zich fulltime bezig met de minicamping. 'Dit is mijn baan en het is ook nog eens een hele leuke', zegt ze enthousiast. Echtgenoot Wiel Crombach (57) helpt ook mee, maar heeft daarnaast een baan bij Afcent in Brunssum. Bovendien is hij verantwoordelijk voor het natuurbeheer van de aangrenzende 10 hectare grond, waar ook koeien worden opgeschaald.

Dieren verkocht

In tegenstelling tot Wiel Crombach, die het bedrijf van zijn ouders heeft overgenomen, komt Marianne Crombach niet uit een boerenfamilie. 'Mijn opa had wel een boerenbedrijf en mijn ouders woonden in een verbouwde boerderij. Daar hadden we ook wat grond bij en schapen en kippen. Maar dat was meer hobbymatig. Op het moment dat Wiel en ik hier kwamen wonen, hebben we de dieren verkocht, omdat we allebei nog baan buiten de deur hadden.'

Het echtpaar heeft geen personeel in dienst. 'We doen alles met z'n tweetjes: het poetswerk en groenonderhoud, maar ook de complete administratie. Dat is een bewuste keuze, ook omdat je dan alles zelf in de hand hebt', zegt Marianne Crombach.

'Maar zouden we op den duur iets willen afstoten, dan zou het waarschijnlijk het poetswerk zijn. Dat is heel dubbel, want bij het poetswerk of een klusje buiten spreken gasten je veel sneller aan over zaken waarmee ze niet zo snel naar de receptie komen. Misschien omdat de drempel minder hoog is. Op zulke momenten bouw je ook het contact met je gasten op. Je bent minder bereikbaar, wanneer je alleen maar kantoorwerk doet.'

Midden in natuurgebied

Omdat de camping midden in een natuurgebied ligt, kunnen naast de zeventien plaatsen niet zomaar drie extra plekken worden gecreëerd. Het zijn dan ook flexplaatsen. 'Ze zijn te klein voor een reguliere kampeerplek, maar je kunt er wel je tentje op kwijt. Groter dan wat we nu zijn, gaat niet meer. Dit is voor ons het maximaal haalbare', aldus Wiel Crombach.

De plekken op de minicamping zijn vrijwel continu bezet. Van eind april tot begin september. Ook in deze tijden van corona. 'We krijgen vaak tientallen aanvragen per dag, waar we niets mee kunnen. Vaste gasten weten dat ze al in januari moet bellen voor een plekje. Iemand die afwacht wat corona gaat doen, vist achter het net. Soms hoor je de frustratie bij de mensen aan de telefoon. Ik vind het vervelend voor hen, maar we kunnen er niets aan doen', legt Marianne Crombach uit.

Lockdown

Toen op 15 april 2020 tijdens de eerste coronapersconferentie de lockdown werd aangekondigd, zou Bellet eigenlijk de dag erna opengaan. Wiel Crombach: 'We hebben gasten toen afgebeld omdat het sanitair tot 1 juli dicht zou blijven. Mensen stelden voor toch te komen, omdat ze zelfvoorzienend waren, maar daar gingen we niet op in. Plotseling mocht het sanitair al twee weken eerder open. Wat je toen kreeg, was dat mensen die hun plek hadden geannuleerd, deze graag terug wilden.'

Gasten van Bellet moeten zich aan de coronaregels houden. 'Controleren doen we niet heel star, maar het was soms wel een probleem met het aantal mensen dat bij een campinggast op bezoek kwam. Dat bleken er meer dan het toegestane aantal. De regels hebben wij niet bepaald, maar we moeten ons er wel aan houden. Dat is niet prettig. Wat iemand buiten de poort doet, mag hij of zij uiteraard zelf weten, maar wij werken volgens de richtlijnen van het RIVM. Dat staat bij ons ook op de website en in de bevestiging', benadrukt Marianne Crombach.

Combi boerenbedrijf en minicamping

Marianne en Wiel Crombach denken dat een agrarisch ondernemer tegenwoordig niet zo snel meer de combinatie zoekt van een boerenbedrijf en een minicamping. 'Vroeger waren de meeste agrarische bedrijven kleiner en was de combi een stuk gemakkelijker. Daarnaast lag het bedrijf van een boer vaak in een lastig landschap, met een beetje vee en een beetje akkerbouw. Met paar kampeerplekken kon hij toen iets bijverdienen', zegt Wiel Crombach.

'De boer van nu wil groeien. Bovendien vragen toeristen meer aandacht. Ze willen je zien en hebben je nodig. Ging je vroeger kamperen bij de boer, dan kreeg je de geur van de mest en het vee er automatisch bij. Dat vonden mensen leuk. Dat geldt niet voor ons. Wij hebben weliswaar nog geen boerenbedrijf in ruste, maar hebben wel veel minder landbouwactiviteiten', besluit Marianne Crombach.