Regelkevers

In het liedje van Rinus wordt beschreven hoe het ambtelijke apparaat het leven van ons boeren verzuurt en verstikt. Er wordt een web van ijzeren draden gespannen over het land.

Als vrijheidslievende boer kon ik me altijd wel vinden in de tekst van Rinus. In de tijd dat ik boer ben, zijn er nogal wat regels bij gekomen. En die zijn altijd kostenverhogend en tijdverslindend.

Toch ben ik er in de loop van de tijd iets relaxter in gaan zitten. Het is ook van alle tijden... Het begon 2.000 jaar geleden al met Keizer Augustus die een oproep deed voor een volkstelling en we weten allemaal wat daaruit is voortgekomen.

Ook in de agrarische sector worden wij omgeven door allerlei regeltjes. Echte vrije keuze over hoe wij ons bedrijf vormgeven is er niet. En het staat vast op welke manier we ons vee en gewas moeten verzorgen.

Het vruchtbare goedje mest is als een molensteen om onze nek gehangen. Stalsystemen zijn onderhand wiskundige berekeningen geworden. Een bedrijfsuitbreiding leest als een goed boek van Kafka. Een simpele ketencontrole zorgt voor een digitaal boekwerk van duizend pagina's, met ontelbare vinkjes. Je zou er als boer gek van kunnen worden en het hoofd in de schoot kunnen leggen.

Echter, lost dat wat op? Ik denk het niet. Het is namelijk ook een natuurwet dat er meer regels bij komen en wij als boeren weten heel goed dat we natuurwetten moeten accepteren. Het is daarom maar net hoe wij als boeren straks met de nieuwe stikstofregels omgaan en op welke manier we ze kunnen inpassen.

Moeten we het daarom allemaal maar over ons heen laten komen? Nee, dat denk ik ook niet. We moeten blijven protesteren in luide en in stille vorm en recht buigen wat de 'regelkevers' krom hebben gebogen.