Met merkerfokwaarden van 3,35 naar 3,54 procent eiwit

‘Moj toch es kiek’n, het klopt gewoon …’ Met deze woorden wijst de 72-jarige Henk Kramer zijn 39-jarige zoon Rien regelmatig op de overeenkomsten tussen de merkerfokwaarden en de prestaties van een vaars. ‘Wij zijn ervan overtuigd dat fokken op basis van merkerfokwaarden werkt’, stelt Rien Kramer.

De veehouder onderbouwt zijn stelling onder andere met het voorbeeld van een tweeling op zijn bedrijf. ‘De verwachtingswaarde gebaseerd op afstamming was van beide zusjes gelijk. Maar een van de twee had hoge merkerfokwaarden voor melk en de andere juist voor vet- en eiwitpercentage. Toen de dieren hadden afgekalfd, kwam dit verschil in merkerfokwaarden er in hun vaarzenlijst precies uit’, herinnert de veehouder zich.

Kramer beheert samen met zijn vriendin Sandra Conen en met hulp van zijn vader een bedrijf met 110 melk- en kalfkoeien in Nieuw-Amsterdam. Daarnaast heeft hij in maatschap met zijn broer Erik Jan een akkerbouwbedrijf waarop onder andere 80 hectare zetmeelaardappelen worden geteeld.

Inzicht in genetische aanleg

Het was Henk Kramer die zijn zoon attendeerde op de mogelijkheid om door deelname aan Fokken op Maat van CRV, via merkerfokwaarden, meer inzicht te krijgen in de genetische aanleg van de kalveren.

‘Hij vond het echt iets voor ons. We hebben de opfok van het jongvee namelijk uitbesteed. Merkeronderzoek is een mooi hulpmiddel om te selecteren in de kalveren die we laten opfokken. Zo weten we zeker dat we alleen geld steken in de dieren die de investering ook echt waard zijn’, legt Kramer uit.

‘In het programma HerdOptimizer hebben we alle merkerfokwaarden duidelijk op een rij. We zien in één oogopslag welke dieren onder en boven het gemiddelde scoren voor ons fokdoel.’

Meer dan een hulpmiddel

Fokken op Maat is voor Kramer echter veel meer dan alleen een hulpmiddel bij de selectie van kalveren. ‘Dankzij Fokken op Maat kunnen we veel betere paringen maken bij pinken en vaarzen’, stelt hij.

‘We gebruiken hiervoor het StierAdviesProgramma, dat zich baseert op merkerfokwaarden. Die zijn een stuk betrouwbaarder dan de verwachtingswaarden waar we in het verleden mee werkten’, vertelt de melkveehouder.

Kramer ziet het effect van betere paringen onder andere terug in het exterieur van de vaarzen. De inspecteur waardeerde dit bij de meest recente bedrijfsinspectie met gemiddeld 82,5 punten voor algemeen voorkomen.

Geen missers meer

‘Het valt ons vooral op dat we geen missers meer hebben. Eerder hadden we er nog wel eens eentje met 75 punten. Maar dat komt de laatste tijd nooit meer voor’, laat de koeienliefhebber tevreden weten.

Deelname aan Fokken op Maat bracht de Drentse melkveehouder ook nog een leuke verrassing. ‘We kregen zo’n twee jaar geleden een telefoontje van foktechnicus Henk Verhey van CRV. Bij onze opfokker bleek een kalf met hoge merkerfokwaarden te lopen’, zegt hij.

‘Het ging om H Augusta 561, een dochter van Bouw Rocky. Uit het merkeronderzoek was naar voren gekomen dat ze drager is van de roodfactor en dat maakte haar interessant voor het roodbontfokprogramma’, legt Kramer uit.

InSire-stier

Als pink werd Augusta al drie keer gespoeld met meerdere interessante kalveren als resultaat. CRV kocht een van de vaarskalveren en nam ook een stiertje in opfok. Met een beetje geluk wordt dat binnenkort ingezet als InSire-stier.

Inmiddels is de beloftevolle pink aan de melk. Hoewel ze zwaar kalfde, produceert ze goed. Daarbij werd ze ingeschreven met 86 punten voor algemeen voorkomen. Deze prestaties waren aanleiding om haar als vaars opnieuw te laten spoelen.

Stijgende lijn in eiwit

‘Natuurlijk is het hartstikke mooi dat we een beetje mee kunnen doen in de topfokkerij. Maar ik beschouw dit vooral als een leuke bijkomstigheid van het werken met Fokken op Maat’, stelt Kramer nuchter vast. ‘De grootste winst voor ons bedrijf is de vooruitgang in de hele veestapel. Zo zien we een duidelijk stijgende lijn in de productie.’

De melkkoeien tekenen voor een rollend jaargemiddelde van 9.910 kilo melk met 4,49 procent vet en 3,54 procent eiwit. ‘Tot een jaar of acht geleden besteedden we in de fokkerij nauwelijks aandacht aan de gehalten en dat zagen we terug in het eiwitpercentage. Dat kwam gemiddeld niet boven de 3,35 procent uit’, herinnert de rundveehouder zich.

‘Natuurlijk is deze stijging niet alleen te danken aan de fokkerij. Maar met fokkerij hebben we wel de basis gelegd. Want als het er niet in zit, komt het er ook niet uit’, besluit Kramer.