'Een derde minder kunstmest nodig met Yara N-sensor'

Thijssen is een van de oprichters van Dronewerkers, een samenwerkingsverband van negen loonwerkers met een focus op drone- en sensortechnologie. De loonwerkers maken gebruik van de agrarische eBee-drone. Deze brengt groeiverschillen in een gewas op een perceel in kaart, om onder andere plaatsspecifiek te kunnen bemesten.

Voor het derde jaar op rij test Thijssen nu de Yara N-sensor voor het vierjarige proefproject Grass 4 Farming, waaraan melkveehouder Michiel Kroes uit Katlijk meedoet. Ook Tseard Knol uit Nijlamer, student aan hogeschool Van Hall Larenstein en stagiair bij Thijssen, beproeft de sensor voor zijn afstudeeronderzoek. Met de eBee bespaarden beide melkveehouders aanzienlijk op kunstmestkosten.

De eBee is eigenlijk nog net te duur voor de melkveehouderij, merkt Thijssen. 'Toepassing in hoogsalderende gewassen, zoals bieten en tarwe, is al langer gangbaar. Maar in grasland is het nog een ondergeschoven kindje. De Yara-sensor is een goedkoop alternatief', legt hij uit.

Kostenbesparing

'Kunstmest strooien met gps kost ongeveer 8 euro per hectare. Voor de drone betaalt een veehouder daar 15 euro per hectare bij. Met de Yara kost het 2 euro extra. In plaats van 23 euro per hectare, betaalt een veehouder dus 10 euro. De Yara doet eigenlijk hetzelfde als de drone. En gemiddeld is 30 procent minder kunstmest nodig, omdat je veel nauwkeuriger strooit.'

Omdat Thijssen opdrachtgever is in het project Grass 4 Farming, mag hij de sensor testen. 'Ik wil me graag onderscheiden. Veehouders zijn continu bezig met het data en cijfers. Ze selecteren hoogproductieve en laagproductieve koeien, weten exact hoeveel krachtvoer ze voeren en maken kuil- en voeranalyses. Maar wat het grasland nodig heeft voor een goede opbrengst, heeft weinig aandacht', stelt hij.

'Grond is de basis van een melkveebedrijf en ook nog eens het duurste productiemiddel. Ik wil laten zien dat precisieteelt in de veehouderij kan. En dat deze gewassensor voordelen heeft.'

Belangrijkste groeiparameter

Onderzoeker Idse Hoving van Wageningen University & Research ziet dezelfde voordelen. Hoving is betrokken bij het project N-sensing/DISAC. Hierbij wordt ook de Yara N-sensor getest. 'Stikstof is de belangrijkste groeiparameter voor grasgroei en bepalend voor het eiwitgehalte van gras', zegt hij.

'Sensoren die inzicht geven zijn zeer gewenst om meer grip te krijgen op de grasgroei, het eiwitgehalte en het juiste oogstmoment. Daar willen boeren steeds meer over weten. Waar staat hoeveel gras en met welke kwaliteit, wat heeft het gras nodig en wat is de respons van stikstof?', vertelt de onderzoeker.

Makkelijker in akkerbouw

'In de akkerbouw is dat veel makkelijker. Je geeft een basisbemesting en eventueel een bijbemesting. Verder wordt voor de eindoogst niet meer gestuurd met bemesting. Bij veehouders ligt dat anders, omdat meerdere sneden geoogst worden waarvan de opbrengst veelal onbekend is, zeker bij weiden.'



Thijssen past de sensor dit jaar toe bij zo'n zeventien klanten met in totaal ruim 800 hectare grasland. Hij merkt nog veel terughoudendheid. 'Veel boeren werken al jaren met een eigen kunstmeststrooier en wijken niet graag af van vaste patronen. Terwijl wij echt sneller en effectiever kunnen werken. Wij zijn binnen een dag klaar, terwijl een veehouder soms dagenlang aan het strooien is.'

Kosten sensor: 30.000 euro

De Yara N-sensor kost ongeveer 30.000 euro, zegt Theo Courtz, specialist melkveehouderij bij Yara. 'Er wordt volop doorontwikkeld. De nieuwe versie, die waarschijnlijk volgend jaar beschikbaar is, is in ieder geval goedkoper.'

Volgens Courtz is de toepassing van de sensor in grasland in Finland en Engeland al veel gangbaarder. 'De toepassing van de Yara in grasland is volop in ontwikkeling. In Nederland hebben we andere uitgangspunten. Daarom wordt nu projectmatig, met Thijssen en op proefvelden, gewerkt aan ijklijnen voor de sensor in gras.'

Courtz ziet veel kansen. 'De grens tussen onder- en overbemesting in grasland is heel dun. Opbrengstverliezen en milieubelasting nemen in beide gevallen snel toe. Bemesting wordt vaak toegepast als gemiddelde van een perceel, maar de stikstofbehoefte varieert op een veel kleinere schaal.'

Milieuvoordelen

Door rekening te houden met variaties, wordt de stikstofgift volgens Courtz beter verdeeld. Er ontstaat een uniformer gewas en de opbrengst en kwaliteit worden verbeterd. Dat zou, naast financiële voordelen, ook milieuvoordelen moeten opleveren.

'Doordat de sensor gegevens verzamelt, verwerkt en toepast in één werkgang, bespaar je veel brandstof', stelt Courtz. 'Ook komen minder meststoffen in het grondwater terecht en wordt het bodemleven gespaard. Boeren vragen zich soms af of de sensor en de strooier wel ver genoeg in de hoeken komen. Dit gaat aantoonbaar goed.'

Loonwerker Thijssen is ook positief over de sensor. 'Ik wil niet alleen mijn nek uitsteken. Ik wil hiermee verder, omdat er toekomst in zit. Ik ben ervan overtuigd dat meer veehouders dat in gaan zien.'