Strengere oormerkwetgeving is theorie

Ik heb onze minister van LNV hoog zitten. Wat betreft oornummers was het echter beter als ze had geluisterd naar de praktijk in plaats van naar haar juristen.

Het is mij wel eens overkomen dat ik geen oornummers meer in huis had. Nieuwe nummers worden opgestuurd binnen elf werkdagen na het betalen van de rekening, dus bij een afkalfpiek zit je zomaar zonder.

Ik vraag me af of het de bedoeling is dat ik in zo'n geval geen geboortes meld, omdat ik geen kalveren kan nummeren. Bovendien heb ik een slecht gevoel bij het indrukken van nummers bij een kalf dat nog niet is opgedroogd. Er is dus best wel eens een kalf bij mij te vinden waar ik nog geen nummers in heb gedaan.

Een paar jaar geleden had de zuivelindustrie afspraken gemaakt met de kalverhouderij. De handelaren zouden ook lichte kalveren meenemen om te worden afgemest, als de veehouders hun kalveren binnen een dag na de geboorte oornummers in zouden doen.

Omdat de melkveehouders zich massaal verzetten tegen deze afspraak, is die niet doorgegaan. Was dat maar wel gebeurd, dan hadden we in elk geval een tegenprestatie gehad.

Dat massale verzet gaf me het gevoel dat er ook massaal wordt gesjoemeld met de registratie van stierkalveren. Het zwaarste kalf krijgt het nummer van het oudste kalf, bijvoorbeeld. Dat sjoemelen kan niet. Het is gewoon fraude. Je suggereert voor een groep kalveren een groeipotentieel dat ze niet waar kunnen maken.

Nog nooit in mijn leven heb ik een kalf bewust een verkeerd nummer ingedrukt. Als er volgend jaar bij mij kalveren lopen zonder nummers, word ik wel meteen in de hoek van de fraudeurs gedrukt. Dat is in mijn ogen niet terecht.

Ik snap het voordeel wel voor de controleurs; het is makkelijk te controleren of een kalf wel of geen nummers in heeft en er is geen discussie over mogelijk. Daarom is de nieuwe wetgeving vanuit LNV gezien inderdaad een verbetering. Het lost alleen geen probleem op. Wie kwaad wil, vindt zijn weg wel.