Blote borst

Mijn man wist het dier aan te lijnen en ontdekte een penninkje aan zijn halsband met daarop een telefoonnummer. Van een wat oudere man, zo bleek. Opluchting klonk door in zijn stem. 'We wandelden door het bos toen Moos ineens achter een ree aanging. Twee uur lang heb ik zijn naam geroepen. Gefloten, gezocht. Ik dacht dat ik hem nooit meer zou zien.' Een ontroerende hereniging volgde.

Nog diezelfde avond was ik alleen thuis met de kinderen. De jongens lagen op bed, Roos kreeg de borst. Het was nog vóór het ingaan van de zomertijd. Buiten was het donker. En omdat onze boerderij erg afgelegen en aan een bosrand ligt, is dat donker ook echt zwart. Dat vind ik eng.

Bang

Nooit zal ik 's avonds in mijn eentje over het erf lopen of iets uit de schuur halen. Bang word ik vooral wanneer ik in het donker auto's dwars door het bos zie rijden. Met aan boord verliefde stelletjes, schuinsmarcheerders, verkrachters, drugsdealers. Moordenaars. Zeg het maar.

Ook vorige week reed er iemand stapvoets tussen de bomen. Stond soms even stil, reed dan weer door. Moest ik de politie bellen? Nee, de buurman bleek op zoek naar zijn losgebroken pony. Maar dat hoorde ik pas twee dagen later.

Onverwacht bezoek

Nu klopte er iemand op onze voordeur. Onmiddellijk stokte mijn adem. Wie kon dat zijn? Nogmaals geklop. Moest ik opendoen? Misschien was het een overvaller.

Trillend op mijn benen legde ik Roos in de box en liep als een bang hert richting de hal. 'Wie is daar?' vroeg ik met zware stem – alsof dat zou helpen. Geen antwoord. Ik haalde diep adem en zwaaide de deur open.

In het donker stonden de oude man en zijn hond. Met een doos chocola. 'Bedankt dat u ons herenigd heeft.' Nog natrillend nam ik de doos in ontvangst en praatte enkele minuten met de man. Daarna deed ik de deur weer op de knip, liep langs de spiegel in de hal en zag tot mijn grote schrik – nogmaals – in mijn ooghoek een pronte moederborst uit mijn blouse steken. Wat ontzettend gênant.

De oude man had een dubbele geluksdag.