Annemarie Rentmeester heeft de vier hoofdrolspelers speciaal van school opgehaald voor het gesprek. Rond de grote keukentafel zitten Sven Boonman, Daan Rentmeester, Koen Brouwer en Jeanine de Bree. Rentmeesters ouders en zus zijn ook aangeschoven. De tieners zitten nu in de eerste drie klassen van het middelbaar onderwijs.

Boonman wil het akkerbouw- en fruitteeltbedrijf van zijn ouders in Wemeldinge overnemen. Rentmeester heeft dezelfde ambitie met het akkerbouwbedrijf van zijn ouders in Wolphaartsdijk. Brouwer wil graag zijn ouders opvolgen in het melk- en vleesveebedrijf in Kerkwerve en De Bree wil boer worden op het bedrijf van haar ouders met akkerbouw en schapen in Zonnemaire.

Jeugdjournaal

De vier tieners zijn het inmiddels al een beetje gewend om pers te woord te staan. Het weekend ervoor hadden ze een ploeg van het Jeugdjournaal op bezoek en eerder stond hun verhaal onder andere in het Zeeuwse dagblad PZC.

Documentairemaker Janet van den Brand (zie interview onderaan dit artikel) vertelde in de meeste landelijke dagbladen al over Ceres. Ze vond de kinderen via een boerenechtpaar dat in de vriendengroep zit van de ouders van de drie jongens. Ze kwam De Bree op het spoor via een school. 'Ik was de enige boerendochter die het leuk vond', vertelt De Bree.

Gewenning

De ouders en kinderen wisten eerst niet echt wat de bedoeling was. Vader Jack Rentmeester: 'Het waren een paar jonge gasten. Ik dacht eerst dat ze de documentaire voor hun opleiding moesten maken.'

De vier hoofdrolspelers waren er snel aan gewend dat twee of drie mensen hen voortdurend op de voet volgden. Ze hadden tijdens de opnames altijd een zendertje om dat alles opnam. Sven: 'Ik riep een keer: wat loop je nou stom te doen! Mijn vader zei dan gelijk: ssst, dat komt in de film. Maar we mochten het zeggen als we iets er niet in wilden hebben.'

Poten en slachten

Van den Brand volgde de kinderen hele dagen; bij het aardappels poten, schapenvangen, de jacht, perenoogst en slacht van een kip. Ze filmde ook op school, als ze aan het spelen waren of als De Bree haar nagels lakte, een van haar hobby's.

Ze ging ook met de kinderen mee naar de Trekkertrek in Rotterdam Ahoy. Rentmeester en Boonman blijken echte fans van John Deere te zijn. Rentmeester loopt het grootste deel van de tijd in een overall van dat merk en er is te zien hoe Boonman naar een promotiefilmpje kijkt.

Kinderen op trekkers

In de documentaire zijn vrijwel geen beelden waarop de kinderen trekkerrijden. Dat is omdat ze nog te jong zijn, denken ze. Er zijn wel veel opnames van gemaakt, zoals van het met de kieper van en naar het land rijden tijdens de oogst.

Ook zijn er beelden van Brouwer die aan het roteren is. 'Ze hebben dat bijna de hele middag gefilmd, maar niets is in de documentaire gekomen', zegt hij. Wel zijn er fragmenten te zien van Boonman die met de quad door de boomgaard crost.

Vast in de modder

Van den Brand maakte soms lange dagen. Rentmeester: 'Soms waren ze om 8 uur al aan het filmen. Toen ze na zo'n dag filmen bijna klaar waren belde Koens moeder dat er een koe ging kalven. Janet erheen. Pas 's nachts om 2 uur gingen ze weg.' Boonman: 'Dat was ook zo toen er hagelbuien op komst waren en ze het hagelkanon wilden filmen.'

De tieners herinneren zich nog grappige dingen die ze meemaakten. Bijvoorbeeld dat Van den Brand met haar 'autootje' vast zat in de modder.

'Dat zijn mooie momenten', lacht Jack Rentmeester. 'Wat ga je ermee doen?', vroeg hij aan Van den Brand. 'Zo hoog mogelijk inzetten', was het antwoord. De wereldpremière was 19 februari op de Berlinale, het Internationaal Filmfestival van Berlijn. Ceres was daar genomineerd voor de Kristallen Beer en de Original Documentary Award.

Rode loper

De Bree, Boonman en Brouwer mochten bij de première over de rode loper naar binnen. Rentmeester was toen met zijn ouders op vakantie in Mexico. 'We zeiden nog tegen hem: dit maak je maar één keer in je leven mee. Maar hij koos toch voor Mexico.'

Na afloop van de documentaire kon het publiek vragen stellen. Bij de eerste vertoning waren er zo'n 300 bezoekers, bij de tweede ongeveer het dubbele. 'Écht veel', zegt De Bree.

Het publiek stelde hen maar rare vragen, vinden de kinderen. Zoals hoe het voelde om met een arm in de koe te gaan om een kalf goed te leggen. Toen de opa van Daan de kop afhakte van een kip liepen er mensen de zaal uit. 'Het is goed dat het erin zit', zegt Rentmeesters vader. 'Dat hoort bij het boerenleven.'

'Op een gegeven moment hoorde ik bij het meubilair'

Janet van den Brand.
Foto: LinkedIn

Documentairemaker Janet van den Brand (28) volgde vier Zeeuwse boerenkinderen 66 dagen met de camera, verdeeld over een periode van anderhalf jaar. 'Kinderen zijn fantastisch om mee te werken.'

Wie is Janet van den Brand?

'Ik woon nu al acht jaar in Brussel, in België. Maar ik ben opgegroeid op het platteland op Voorne Putten in Zuid-Holland. Ik ben daar weggetrokken toen ik ging studeren. Mijn opa had een kleine boerderij en mijn vader had nog een stuk land. Mijn vader vertelde vaak verhalen over die boerderij.'

Waarom koos je ervoor een documentaire te maken over vier boerenkinderen in de provincie Zeeland?

'Het idee is heel geleidelijk ontstaan. Ik ben gefascineerd door de natuur en de oogstseizoenen. Daar wilde ik een documentaire over maken vanuit het gezichtspunt van kinderen. Toen ging ik rondkijken in Zeeland.'

Wat trok je aan in Zeeland?

'Ik wist zeker dat ik mijn eerste film in Zeeland wilde situeren. Het heeft te maken met de weidse landschappen, de mooie luchten en het fantastische licht daar. Eigenlijk is er te veel om op te noemen.'

Ook in uw eerdere films spelen kinderen een hoofdrol.

'Kinderen zijn fantastisch om mee te werken. Zij hebben een mooie kijk op de wereld. Die is soms heel verrassend en meestal heel fris. 'Wat me trof is dat alle vier de kinderen in de documentaire zo begaan zijn met het reilen en zeilen op de boerderij.'

Hoe hebt u de kinderen gevonden?

'Via kennissen. Via hen kwam ik in contact met de drie jongens. Ik wilde er ook een meisje bij. Vooral de combinatie van de vier kinderen is belangrijk. 'Ik moest wel een persoonlijke klik met alle vier hebben en voor mij moest duidelijk zijn dat ze het goed zouden doen voor de camera.'

Hoe kreeg u het voor elkaar de kinderen zichzelf te laten zijn terwijl ze werden gefilmd door twee of drie mensen?

'Het was belangrijk om veel tijd met de kinderen door te brengen en een band met ze op te bouwen. Op een gegeven moment hoorde ik gewoon bij het meubilair. Dat is fijn als documentairemaker. Als we dan weer gingen filmen was het niet zo officieel meer. 'We hebben ongelooflijk veel gefilmd. De kinderen deden het fantastisch.'

De documentaire geeft een mooi en positief beeld van de landbouw.

'Je zou de documentaire inderdaad een loflied op het boerenleven kunnen noemen. Ik wilde dat in elk geval ook uitdrukken met de titel. Ceres is de Romeinse godin van de landbouw.'