'Binnenkort konijnenvlees van eigen bodem in schap'

Hoe is uw bedrijf ontstaan?

'Mijn vader en ik zaten allebei al op ons achttiende in de maatschap. Ik eigenlijk al sinds mijn zeventiende, maar toen mocht ik daar nog geen handtekening voor zetten.

We moeten als Nederlandse konijnenhouders met andere landen concurreren, niet ook nog eens onderling

Jacq Groenewoud, konijnenhouder in Vinkel

'Mijn opa had vroeger een melkvee- en varkenshouderij. Toen mijn vader daar aan de slag ging, is hij de koeien gaan verzorgen en is mijn opa doorgegaan met de vleesvarkens. Vervolgens heeft mijn vader deze bedrijfstak ook overgenomen. In 1997 verlieten de koeien het bedrijf. De stal stond maar voor korte duur leeg, want de schapen maakten hun intrede.

'Op een gegeven moment bleek dat we geen schapen in die stal mochten houden. Koeien mogen namelijk op 50 meter afstand van de buren 'wonen', terwijl bij schapen een afstand van minimaal 100 meter geldt. Daarom verbouwden we de oude kuilplaats tot stal en konden we de schapen daarnaartoe verhuizen. We mochten wel konijnen in de oude koeienstal houden en dus bouwde mijn vader deze stal om tot een plek voor 180 voedsters.'

Wanneer wist u dat u boer wilde worden?

'Naast dat ik op jonge leeftijd al thuis begon mee te werken, lijk ik in nog twee dingen op mijn vader: ik had een hekel aan school en ik was het liefst de hele dag aan het werk op de boerderij. De leraren begrepen er niets van dat ik er een hekel aan had om in de klas te zitten, want ik deed volgens hen erg mijn best. Mijn moeder maakte hun dan al snel duidelijk dat dat niet was omdat ik het leuk vond, maar omdat ik gewoon zo snel mogelijk van school af wilde zijn.'

En dat is gelukt?

'Op mijn vijftiende haalde ik mijn vmbo-diploma. Helaas had ik toch nog een paar jaar leerplicht voor de boeg. Ik koos de opleiding Veehouderij waarbij ik maar één keer per week naar school hoefde. Het was duidelijk dat ik thuis aan het werk wilde gaan en zo lieten mijn ouders al snel doorschemeren dat ik drie keuzes had: de vleesvarkenshouderij die we nog hadden uitbreiden, de konijnenhouderij uitbouwen of beginnen met het houden van geiten.

'Als bijbaantje had ik een hele tijd gemolken bij een geitenhouder. Dat was leuk als bijbaantje, maar ik zag het niet zitten om mijn hele leven twee keer per dag te melken. In de vleesvarkens controleer je vooral de dieren en daar zag ik niet veel uitdaging in. En zo was de keuze duidelijk: konijnen. De varkens verlieten het bedrijf en tussen 2005 en 2015 zijn we gegroeid van 180 naar 1.800 voedsters.'

Aan wie levert u de konijnen?

'Onze vleeskonijnen leveren we aan een slachthuis in België. De konijnen worden in België verkocht of geëxporteerd naar onder andere Duitsland. In Nederland eten we maar weinig Nederlandse konijnen. Deze dieren zijn duurder dan dieren uit andere landen en zo belanden er Chinese, Hongaarse en Franse konijnen in de Nederlandse supermarkt.

'Het is eigenlijk raar dat we als burger allerlei wensen hebben, maar als consument stelt een grote groep van diezelfde burgers blijkbaar veel minder eisen. Wel is er gelukkig een supermarkt die binnenkort het Nederlandse konijn in de schappen legt. Zo kan de Nederlandse consument over een tijd genieten van een mager stukje konijnenvlees van eigen bodem.'

Hoe is het om onderdeel te zijn van een kleine sector?

'We kennen elkaar allemaal. Met ongeveer veertig konijnenhouders in Nederland kan niemand van ons het zich permitteren om niet betrokken te zijn bij de toekomst van de sector. Veel ondernemers leveren dan ook een actieve bijdrage in vakgroepen, werkgroepen of studiegroepen. Zelf zit ik bij twee werkgroepen vanuit de vakgroep Konijnenhouderij.

'Het lastige van het onderdeel zijn van een kleine sector is dat er relatief weinig bedrijven investeren in onderzoek naar houderijsystemen of andere bedrijfsaspecten. In Noord-Brabant werd, toen we gingen uitbreiden, maar één mestsysteem goedgekeurd. Maar dit systeem is niet meer van deze tijd, dus hebben we op ons bedrijf een systeem bedacht dat er het meest op lijkt.'

En het houderijsysteem?

'Wij hadden als een van de eerste bedrijven parkhokken voor vleeskonijnen. Er kwamen vaak bezoekers uit binnen- en buitenland op ons bedrijf . In parkhokken hebben de konijnen meer ruimte per dier, het hok zelf is groter, een groot gedeelte van de bodem is van plastic, de konijnen krijgen ruwvoer en er zijn buizen waar ze in kunnen kruipen.'

Als u uw bedrijf op kon tillen en mocht verplaatsen, waar zou u het dan neerzetten?

'Mijn bedrijf zou dan absoluut niet meer in Noord-Brabant staan, maar vermoedelijk in België, omdat daar meer konijn wordt gegeten en omdat daar ons slachthuis staat.

'Door de nieuwe wet- en regelgeving die is verkondigd in Noord-Brabant en de hogere productiekosten die hiermee zijn gemoeid, is het zelfs niet meer mogelijk om te concurreren met konijnenhouders in andere provincies. We zouden als Nederland samen moeten concurreren met andere landen, niet ook nog eens onderling met elkaar. Toch gaat dit wel gebeuren, gok ik.'

'De komende jaren komt de stal aan ons huis leeg te staan omdat de gewenste investeringen voor deze stal niet meer uit kunnen. Mijn investeringen van de komende jaren zullen liggen bij enkele luchtwassers op de nieuwere stallen om te voldoen aan het nieuwe Brabantse veehouderijbeleid. Dat geld hadden we liever gestoken in nog meer dierenwelzijn voor onze konijnen.'