Doos van Pandora

Zowel vanuit het ministerie van Economische Zaken, de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) als de sector zelf is er een eindeloze reeks vragen, waarop nog geen antwoord kan worden gegeven, omdat blijkbaar niemand weet hoe het nu verder moet.

Het meest onthutsend is het besef dat ik niet meer weet wie te vertrouwen is en wie waarvoor verantwoordelijk is bij inkoop van producten en diensten. Wie controleert het leidingwater op residuën, wie controleert je spuittank op de geleverde gewasbeschermingsmiddelen, wie controleert geleverd voer, dierlijke en kunstmest, reinigingsmiddel of brandstof?

Ik denk dat de fipronil-crisis duidelijk maakt dat we voor totaal nieuwe vragen staan en dat we ons heel goed bewust moeten zijn van welke enorme financiële risico's we dagelijks nemen, simpelweg door zaken te bestellen en er te goeder trouw vanuit te gaan dat het klopt.

Het feit dat een overheid het blijkbaar niet als haar taak ziet hierop te controleren, is meer dan zorgelijk. Als je alleen aan het einde van de keten controleert, zullen er mogelijk nog vele fipronil-crisissen volgen.

Ik denk dat het voor ons als LTO de hoogste tijd wordt met de overheid in gesprek te gaan over wie waarvoor welke verantwoordelijkheid heeft. Anders ben ik bang dat ondernemen in Nederland op zich een ondraagbaar groot risico wordt.