TN70 verspreidt zich over de Amerika's

Noord- en Zuid-Amerika zijn booming, geeft Peter van Kemenade aan. Topigs Norsvin is sinds 1995 actief op de exportmarkt en haalt inmiddels de helft van haar omzet uit de Amerika's. Sinds 2008 is dat het werkgebied van Van Kemenade. Boeiend, is zijn kwalificatie. Er zijn veel varkens, en de accenten in wat de markt vraagt liggen per regio en per land verschillend.

Opvallend is, zegt Van Kemenade, dat de TN70 als basis voor de vleesvarkenshouderij in bijna alle landen gewild is. 'In Canada werken ze graag met de Topigs 20, en in Centraal-Amerika met de robuuster en onder hitte beter presterendeTopigs 60. Maar in de andere Amerikaanse landen schakelen de meeste van onze klanten over op de TN70.'

In Brazilië zijn de Topigs Norsvin-fokkers allemaal in één keer overgeschakeld. En in de Verenigde Staten is de uitrol van de TN70 op dit moment in volle gang.

Dat hoeft niet te verbazen, blijkt uit Van Kemenades verhaal. Voordat Topigs en Norsvin in 2014 fuseerden, waren er in Amerika al zeugenhouders die op basis van het fokmateriaal van beide organisaties al hun eigen TN70 op stal hadden.

Synergie

'De Norsvin Landrace-lijn van Norsvin staat voor vruchtbaarheid en voerefficiëntie. De Z-lijn van Topigs voor vruchtbaarheid en robuustheid. De kracht is dat in de TN70 beide zeugenlijnen elkaar versterken. Synergie op alle fronten. De TN70 is vruchtbaarder dan de Topigs 20, ze is robuust en gebruikt het voer efficiënt.'

Met name dat laatste telt in Noord- en Zuid-Amerika, waar een snelle groei en hoge rondesnelheden worden nagestreefd. 'Europeanen hebben altijd gefokt op vruchtbaarheid. In Noord- en Zuid-Amerika telt voederconversie.' Die wordt daar ook al langer gemeten dan in Nederland, weet Van Kemenade.

Voor Topigs Norsvin is de TN70 een schot in de roos. 'We maken daarmee in ontwikkeling een stap van tien jaar', stelt Van Kemenade.

Het is tot nu toe louter joechei wat de klok slaat. In de Verenigde Staten - waar vaak een Tempo of Duroc-eindbeer wordt gebruikt -koppelen fokkers terug dat de geboortegewichten 100 tot 150 gram per big hoger liggen en de speengewichten op 21 dagen zelfs 400 gram, terwijl er in de tweede en derde pariteit 0,8 big meer wordt geboren.

'En die biggen krijgen ze ook groot', zegt Van Kemenade. Hij doelt daarbij op de discussie over bigvitaliteit, die in Nederland de gemoederen bezighoudt.

Uitgebreid getest

Integraties zijn wars van risico's. Nieuwe genetica testen zij eerst uitgebreid op het eigen bedrijf, daarna schakelen ze pas over. Van Kemenade: 'Wanneer je 200.000 zeugen hebt, heeft elke honderdste punt verbetering van de voederconversie een groot effect. Anders gezegd: omdat er wordt gewerkt met een vast systeem waarbinnen alles is geoptimaliseerd is het effect van genetica groot.'

De keuze van eindbeer verschilt per land. In Noord-Amerika telt met name de rug (karbonades en ribben), terwijl in landen als Brazilië, Argentinië en Chili vooral de voederconversie telt. 'Voor die landen geldt dat de hammen naar Mexico gaan, de bacon naar de Verenigde Staten en de ribben lokaal worden geconsumeerd.'

Feit is, geeft Van Kemenade aan, dat ongeacht welke eindbeer wordt gebruikt, de TN70 het in alle combinaties goed doet.

Groeivermogen

In Nederland is Tempo een veel gebruikte eindbeer. In combinatie met de TN70 voorspelt Van Kemenade op basis van zijn Amerikaanse ervaringen dat de biggen meer groeivermogen krijgen, en dat groeivermogen kan beter benut worden, met minder vervetting en dieren die tot een hoger eindgewicht kunnen doorgroeien.

'Minder spek, meer karbonade, 30 gram meer groei per dag en een tiende punt gunstiger voederconversie, wat 10 kilo voer per varken scheelt', besluit hij.