In maakbare sector regeert wantrouwen

Heerst er niet een bizar beeld van een maakbare sector, waarin we ieder risico uitsluiten en op alles grip willen hebben? Nederland is een klein land met een omvangrijke agrarische sector.

Aan de hoge eisen danken we onze uitstekende exportpositie. Daar komt bij dat we anarchie creëren, als we niet een aantal zaken met elkaar afspreken.

Onophoudelijke sturing

Maar toch. Het is goed voor te stellen dat de frustratie oploopt bij ondernemers over de onophoudelijke sturing van bovenaf. Voor buitenstaanders is het nauwelijks voor te stellen hoezeer die regeldruk ingrijpt in dagelijkse processen.

Of we het nu hebben over de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS), de vergroening in het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB), het ganzenbeleid, het mestdossier, gewasbescherming, et cetera. De lijst met dossiers is eindeloos, evenals de stapels met wetten en regels erover.

Vrije leven

Geen boer of tuinder heeft ooit voor dit betrekkelijk vrije leven gekozen om zich dagelijks met dergelijke kwesties bezig te houden. Vaak hoor je een boer of boerin dan ook verzuchten: ‘Weer nieuwe regels. Wat willen ze nu weer?’

Je wilt je bezighouden met een zo goed mogelijke productie, met oog voor mens, dier en omgeving. De wil om verder te kijken dan het eigen erf is alom aanwezig.

Wantrouwen

In een maakbare sector regeert het wantrouwen. Op menig erf verpest dat wantrouwen het plezier in het werk. Je gaat je afvragen of er ooit een dag aanbreekt, waarbij je als boer toestemming nodig hebt om ‘s ochtends je klompen of laarzen aan te trekken.

Patrick Bramer
Hoofdredacteur Nieuwe Oogst

@Patrick_Bramer
patrick . bramer@nieuweoogst .nl