Aten koeien in de tijd van opa ook maïs?

Het dagelijkse kostje van een koe is tegenwoordig heel anders dan vroeger, legt Dijkstra uit. Sinds jaar en dag verbouwen melkveehouders het meeste voer voor hun koeien zelf.

Tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw bestond het grootste deel van het rantsoen voor melkvee uit gras (zomer) en hooi (winter). Dat werd aangevuld met kleine hoeveelheden van wat er lokaal beschikbaar was. Voederbieten en stoppelknollen bijvoorbeeld.

Krachtvoer

Rundveebrokjes waren er al wel als krachtvoer, maar werden beperkt gevoerd. Boeren voerden de koeien bij met veekoeken. Die brokkelige koeken waren een restproduct bij de winning van olie uit vooral lijnzaad. De dieren aten de koeken graag.

Verbeterde technieken om gras in te kuilen (om te conserveren als wintervoer) gaven mede de aanzet tot vervanging van hooi door graskuil. In de beginperiode was graskuil vaak nat en bedierf het vrij snel. Vanwege de geur werden die ‘pestkuilen’ genoemd.

Kwaliteit

Het huidige rantsoen van een koe in Nederland is van hoge kwaliteit. Gemiddeld genomen bevat het voer 50 procent gras (ruim 30 procent geconserveerd gras en bijna 20 procent vers gras), ruim een kwart snijmaïs, en eenzelfde deel krachtvoer en natte bijproducten.

Het krachtvoer zelf bevat voornamelijk droge bijproducten van de voedingsmiddelenindustrie, zoals bietenpulp. Al met al een hele verandering vergeleken met het rantsoen van vooral hooi (winter) en gras (zomer) uit opa’s tijd, verzekert Dijkstra op themilkstory.nl.