Beschikbaarheid pootgoed onzeker door areaaldaling

Uit deze cijfers blijkt dat het areaal pootgoed in Nederland dit jaar uitkomt op iets meer dan 40.000 hectare, ruim 7 procent minder dan vorig jaar. 'Zeker voor fritesaardappelen wordt het spannend', voorspelt Backx. 'Het lijkt erop dat een groot deel van de areaaldaling voor rekening komt van de fritesrassen.'

Belangrijkste reden voor de terugloop zijn de gunstige contractprijzen voor juist de fritesaardappelen, bevestigt Backx. Hij ziet dat vooral in het zuidwesten van het land op bedrijven met zowel pootgoed als consumptie dit jaar het aandeel consumptie vaak de overhand heeft. 'De daling betreft veelal de lagere pootgoedklasses, maar ook wordt er minder klasse E geteeld.'

Kiezen voor zekerheid

Berghuis begrijpt de telers wel die gemakkelijk kunnen schakelen tussen pootgoed en consumptieaardappelen. 'Vorig jaar waren de pootgoedopbrengsten teleurstellend en soms vielen ook de resultaten van de nacontrole tegen. Het is dan logisch dat telers kiezen voor meer zekerheid, als ze de mogelijkheid hebben.'

De LTO-bestuurder rekent voor dat het met de huidige contractprijzen ook voor consumptieaardappelen goed mogelijk is om een financiële opbrengst van 10.000 euro per hectare te halen. 'Dat is vergelijkbaar met pootgoed, terwijl de teelt veel goedkoper is en de teeltrisico's aanzienlijk kleiner.'

Na-ijleffect

Over het herstel van areaal is Berghuis optimistisch. Hij wijst erop dat er vaak sprake is van een na-ijleffect en verwacht dat de komende jaren de pootgoedprijzen ook zullen stijgen. Volgens Backx zal er geleidelijk een nieuw evenwicht komen tussen consumptie en pootgoed. 'Fluctuaties zien we wel vaker, maar het verschil ten opzichte van vorig jaar is nu wel erg groot.'

HZPC kijkt naar mogelijkheden voor uitbreiding van contractareaal in heel Europa, meldt Backx. 'De situatie in Frankrijk is vergelijkbaar met Nederland. In Duitsland en het Verenigd Koninkrijk hebben we het bestaande areaal redelijk kunnen handhaven.'

Berghuis gaat ervan uit dat komend jaar meer pootgoed voor fritesrassen wordt uitgeplant. Dat gaat dan ten koste van de overzeese export. 'Als je ziet hoeveel fritesfabrieken worden bijgebouwd, dan zal de vraag van de verwerkende industrie naar goed uitgangsmateriaal alleen maar toenemen.'