Tarweveredeling leidt tot vezelrijke bloem

Dit blijkt uit onderzoek van Britse plantenwetenschappers verbonden aan het onderzoeksinstituut Rothamsted Research. Ze hebben 39 variëteiten wintertarwe uit de periode 1790-2012 met elkaar vergeleken en hebben de resultaten in het wetenschappelijk tijdschrift Scientific Reports gepubliceerd.

De onderzoekers hebben de wintertarwerassen drie jaar lang in veldproeven geteeld. De tarwe is gemalen en tot bloem verwerkt. De tarwebloem is geanalyseerd op gehalten aan voedingsvezels, suikers, aminozuren, organische zuren, choline en betaïne, een aminozuurachtige stof. De gehalten varieerden per jaar omdat de teeltomstandigheden behoorlijk van invloed zijn.

Gehalten

Voor vezels en oplosbare suikers stelden de onderzoekers vast dat de gehalten in moderne rassen gemiddeld hoger liggen dan in oude rassen. Voor veel aminozuren geldt dat het gehalte met de opkomst van nieuwe rassen juist wat is afgenomen.

Het gehalte aan betaïne, een stof die een gunstige impact heeft op de hart- en vaatgezondheid, ligt in de onlangs geïntroduceerde rassen ook hoger. De studie leverde daarom geen bewijs op voor de nadelige effecten van intensieve veredeling op de inhoud van heilzame componenten in tarwebloem.

Wetenschappelijke plantenveredeling is enorm succesvol geweest in het verhogen van de opbrengst en het verbeteren van de prestaties van tarwe. Uit berekeningen blijkt dat 88 procent van de winst in wintertarwe in het Verenigd Koninkrijk van 6 tot 8 ton is te wijten aan genetische verbetering. Maar moderne cultivars hebben een lagere genetische diversiteit dan oudere cultivars en landrassen.

Drie groepen

Bij het onderzoek zijn de variëteiten ingedeeld in drie groepen: in de eerste groep zijn de cultivars uitgebracht in de periode tussen 1790 en 1916, in de tweede groep in de periode tussen 1935 en 1980 en in de derde groep in de periode tussen 1980 en 2012. In de eerste periode werd er geselecteerd uit landrassen en uit populaties uit vroege kruisingen. Kennis van genetische mechanismen was er niet.

In de periode 1935-1980 werd bij de cultivars in toenemende mate gebruikgemaakt van wetenschappelijke kennis. Bij de derde groep zijn moderne veredelingstechnologieën toegepast. Investeringen in tarweteelt in het Verenigd Koninkrijk werden gestimuleerd door een grotere vraag naar inlandse tarwe na de toetreding tot de Europese Unie in 1973.