Zwartepieten en vingerwijzen

Voor politici is het lastig om terug te kijken op beslissingen van voorgangers van dezelfde politieke kleur. Niet alleen bij bewindslieden speelt dit. Ook Kamerleden moeten het doen met de erfenis van eerdere besluiten.

De Volkskrant citeerde deze week uit het verslag dat informateur Herman Tjeenk Willink schreef na het afsluiten van zijn recente formatieopdracht. De conclusie van deze politieke veteraan en staatsrechtgeleerde is onthutsend. Volgens hem is er in de politiek een compleet gebrek aan belangstelling voor de uitvoering en het resultaat van het beleid dat ze zelf initieert.

Het dagblad gebruikte Willinks visie in een verhaal over de Belastingdienst. Net als de NVWA is deze organisatie de laatste jaren gemangeld door bezuinigingen, reorganisaties en verzwaring van het takenpakket. Nog een overeenkomst: bij zowel de Belastingdienst als de NVWA was er een heilig geloof in een nieuw automatiseringssysteem. Dat zou alles vergemakkelijken. Dat de overheid bij dergelijke grote ICT-operaties een slechte reputatie heeft mag bekend zijn.

Wie het falen van de NVWA voor zijn rekening moet nemen, doet er niet toe, want alle grote partijen hebben dit op enig moment toegestaan. Het gaat erom dat het vertrouwen in ons voedselsysteem snel weer wordt hersteld. De benodigde slagkracht dient de politiek zelf aan te dragen.