Kleine aanwijzing, grote gevolgen

Ik hoorde minister Edith Schippers (VWS) over risicoanalyse en het inschatten van gevaren. Dat ging dus goed mis. Onbegrijpelijk dat een land dat zich presenteert als A-merk in de landbouw een controlesysteem baseert op aannames en inschattingen.

Oud-landbouwbewindslieden Cees Veerman en Henk Bleker verklaarden in Nieuwsuur dat de vele bezuinigen de inspectiedienst hebben verzwakt. Onderzoeksjournalist Marcel van Silfhout, schrijver van het boek 'Uitgebeend, hoe veilig is ons voedsel nog?', trok dezelfde conclusie al in 2014. De NVWA lijkt niet bij machte adequaat te reageren op signalen die duiden op misstanden.

Van zeventien laboratoria terug naar één. Onverwachte controles zijn er nauwelijks meer. Want wie moet die uitvoeren? Vroeger deden inspecteurs er acht op een dag, tegenwoordig zijn dat er hooguit twee.

De eigenaren van Chickfriend komen uit de sector en hielden zelf kippen, vertelde een pluimveehouder die hen inhuurde. Ze moesten zich als starters invechten in de markt en dat is gezien het grote aantal klanten aardig gelukt. Was het onwetendheid of konden ze uit winstbejag niet meer stoppen met hun 'wondermiddel'?

De NVWA is er om dergelijke cowboys te ontmaskeren, maar daar zijn ze blijkbaar vergeten dat elke grote zaak begint met een kleine aanwijzing.

Een rechtszaak wordt net zo spannend voor de NVWA als voor de verdachten. Het miskleunen van de inspectie zou zomaar als hun verdediging kunnen dienen. Ik hoor het hen al zeggen: 'Als we dat hadden geweten, waren we in november 2016 al gestopt.'