Wie luistert naar z'n volk, moet selectief doof zijn

Discussies over leiderschap zijn van alle tijden, plekken en niveaus. Leiders die hun achterban negeren, staan bloot aan felle kritiek. Als achteraf hun gelijk wordt bewezen, klinkt er maar zelden applaus. Als je bereid bent om een storm van protest te trotseren, dien je stevig in je schoenen te staan.

Premier Mark Rutte staat voor de electoraal dodelijke opgave om het niet mis te verstane 'NEE' in het Oekraïne-referendum te vertalen in een antwoord waarmee hij het land dient. Hij kiest 'JA'. De directie van Achmea zet tweeduizend man op straat. In weerzin van personeel en vakbonden, maar in de overtuiging dat verlaging van kostenstructuur het bedrijf dient.

Land- en tuinbouw

We zien het ook in de land- en tuinbouw, waar bestuurders regelmatig voor de moeilijke afweging staan hoe ze de belangen van hun achterban dienen. In de akkerbouw speelt het debat over kwaliteitsnormen, in de varkenshouderij de ingewikkelde samensmeding van boerenbonden. Het beste antwoord is vaak niet het antwoord waarmee je applaus oogst.

In de melkveehouderij knettert het. Het gros van de boeren is fel gekant tegen verlaging van de melkproductie, maar ze willen ook de derogatie behouden. Alle haalbare compromissen zijn halfbakken, maar welke keuzes maak je?

Pretpakket

Iedereen wil bij voorkeur een pretpakket, wel de lusten en niet de lasten. Zo werkt het natuurlijk niet. Wie daadwerkelijk luistert naar de belangen van de mensen die je vertegenwoordigt, moet zo nu en dan selectief doof zijn om die belangen daadwerkelijk te dienen. Pijnlijk maar waar.