Boeren zonder subsidie is nauwelijks voorstelbaar

Het is een oude discussie die eens in de zoveel tijd weer oplaait. Deze week hekelden twee Groningse hoogleraren in de Volkskrant de agrarische subsidieverslaving in een opiniestuk.

Ook boeren en tuinders verschillen sterk van mening over de wenselijkheid van inkomenssteun. De een beschouwt het als een recht en noodzaak, terwijl een ander EU-geld een opschoning van de sectoren in de weg vindt staan.

Keer op keer blijkt hoe ingewikkeld de materie is en hoe utopisch plannen zijn om voedselproductie in een volledig vrije, open en ongeconditioneerde markt te laten plaatsvinden. Europa is tenslotte geen eiland in de wereld.

De wereldwijde voedselproductie barst van de protectionisme, marktsturing en ontwikkelingsdoelen voor rurale gebieden. Pleiten voor een afbouw van agrarische inkomenspolitiek hier, zet onze boeren op achterstand in een wereld die verslaafd en verstrikt is geraakt aan overheidsbemoeienis.

Wat dergelijke discussies in Nederland vooral bewijzen, is dat we leven in overvloed, waarin de tijd van ‘nooit meer honger’ ver achter ons ligt. Vaak wordt vergeten dat voedselproductie een minstens zo grote maatschappelijke als economische waarde heeft.

Denk aan lage prijzen voor eten en drinken, maar ook aan de afhankelijkheid van het platteland van agrarische activiteit. De leefbaarheid, maar ook de biodiversiteit en landschapsinrichting zijn sterk afhankelijk van boeren en tuinders. Wie daarop wil sturen, kan niet zonder financiële prikkels.