Geld stuurt constante aanvoer varkens

René LuijmesVion wil naar een stabielere varkensprijs voor vaste leveranciers. De weekprijzen vertonen grote schommelingen. Varkenshouders halen leveringen naar voren of stellen ze uit. Er ontstaat verschil in kwaliteit. Gevolg: hogere kosten voor Vion.
Oostrom reageert op de vraag of een beloning kan zorgen voor een constante aanvoer bij Vion: ‘Ik denk dat het ook zo zal moeten.’
‘Geld stuurt’, stelt Hoste. ‘Een passende beloning kan hierin behulpzaam zijn.’ Volgens de econoom varkensproductie heeft een slachterij belang bij continue levering. ‘Lege slachthaken kunnen tot wel 12 tot 13 euro per niet geleverd varken kosten. Dat is veel meer dan een varkenshouder verdient door een week later te leveren, als hij dan een paar cent extra meepikt.’
Volgens Hoste zijn goede afspraken tussen slachterij en varkenshouders belangrijk. ‘Het is van belang om meer samen te werken en te begrijpen waar je elkaar kunt versterken.’
Een rustig prijsverloop kan helpen om te voorkomen dat varkenshouders gaan schuiven met het aanleveren van varkens. ‘De prijsschommelingen in Denemarken liggen veel lager. Noteringen blijven daar soms langer dan een maand constant. Als individuele varkenshouders baat hebben bij het schuiven met leveringen, dan gaat dat ten koste van collega-varkenshouders. Een euro bij de slachterij is maar één keer uit te geven’, zegt Hoste.
Vion schermt ermee dat ze door het geschuif met de levering van vleesvarkens problemen heeft met de afzet van vlees. Hoste: ‘Als slachterijen niet zeker weten of ze hun verkopen waar kunnen maken omdat varkens onverwachts niet worden geleverd, dan is dat een probleem. Bij stijgende prijzen willen varkenshouders daarvan profiteren, bij dalende prijzen willen afnemers dat.’

Hoogste prijs

De LEI-onderzoeker noemt een vaste prijs over meerdere weken reëel. ‘Als de hele vleesindustrie dit doet, is het geen enkel probleem. Voor een slachterij die dit alleen wil doen, kan het nadelig zijn. Varkenshouders zouden kunnen besluiten varkens te leveren aan een andere slachterij, die op dat moment de hoogste prijs biedt.’
Bij Vions voorganger Dumeco gaven varkenshouders vooraf op hoeveel ze zouden leveren. Afhankelijk van de mate waarin het werkelijk aantal geleverde varkens overeenkwam met het opgegeven aantal kregen zij een bonus. Dit werd gecombineerd met een prijs op basis van de week van levering, plus de twee weken ervoor en de twee weken erna.
Nadeel was dat pas na twee weken is vast te stellen wat de definitieve opbrengstprijs is. Een nabetaling is dan nodig over het laatste deel. Dat betekent extra druk op de betaalmogelijkheden van varkenshouders.