Bij een dier in nood staat de wereld even stil

Deze week was ik getuige van een ongeval op een boerenbedrijf, waarbij een paard – een drachtige merrie – een doodsstrijd voert. De merrie is uit de stal gebroken en in wilde paniek in een leegstaande varkensstal bekneld geraakt tussen oude ligboxen en opgeslagen hekwerk.

Bij mijn aankomst heeft het dier er al een hevig gevecht op zitten. De bezwete huid en wonden aan de benen en lijf verraden hoezeer het dier tevergeefs heeft gepoogd zichzelf te bevrijden. De boer, boerin, veearts en andere aanwezigen op het erf proberen in allerijl haar situatie te verlichten.

Het is stil in de stal. Er wordt weinig gesproken. Iedereen doet wat hij kan om een bijdrage te leveren. Hekken weg, ruimte maken. Ergens tussen concentratie, hoop en inspanning. Die inspanning blijkt in dit geval overigens tevergeefs. Het paard overlijdt aan een noodlottige combinatie van shocktoestand en verzwakte situatie. Medicatie mag niet baten.

Wie dagelijks met dieren werkt, zal herkennen hoeveel impact zo'n situatie heeft. Boeren en hun gezinnen hebben veelal een persoonlijke band met de dieren. Bij een dier in nood staat de wereld even stil. Je doet wat je kunt en als dat vruchteloos blijkt, treft dat iedereen op het erf.

Wie niet met levende have werkt, kan zich nauwelijks een voorstelling maken van die impact. Tot hij of zij zelf deelgenoot is van zo'n noodsituatie. Het verbreedt je blik op de veehouderij. Toont de kwetsbaarheid en laat bovenal zie hoe begaan boerengezinnen zijn met het lot van hun dieren.