Duurzame veldspuit dankzij JOLA-regeling

Wim Katerberg (26) heeft samen met zijn ouders een akkerbouwbedrijf van 300 hectare in het Drentse Zuidwolde. Hoofdgewas is zetmeelaardappelen en daarnaast verbouwen ze suikerbieten, zomergerst, graszaad en snijmaïs. Eind 2016 deed Wim bij de JOLA-regeling een subsidieaanvraag voor de aanschaf van een nieuwe veldspuit. Deze werd gehonoreerd als duurzame investering.

Bijzonder aan de Horsch veldspuit is dat hij plaats-specifiek kan spuiten, legt Wim uit. Dat was ook de voorwaarde om voor de subsidie in aanmerking te komen. ‘Voordat we de aardappelen gaan doodspuiten, maken we met behulp van satellietbeelden biomassakaarten. Deze kaarten ‘vertellen’ de spuitmachine waar het loof al is afgestorven en waar niet, zodat niet overal evenveel hoeft te worden gespoten. Die mogelijkheid is er ook met de toepassing van bodemherbiciden op basis van het organische stofgehalte van de bodem. Daarnaast veroorzaakt de spuit minder drift, omdat de spuithoogte lager is dan bij gangbare spuiten.’

De jonge akkerbouwer werd door de accountant op de mogelijkheden van de JOLA-regeling gewezen. ‘De aanvraag heb ik ook aan de accountant overgelaten, want het was best ingewikkeld. Maar het is absoluut interessant om je in de mogelijkheden van de regeling te verdiepen. Dankzij de subsidie konden wij deze spuitmachine kopen waarbij gewasbeschermingsmiddelen gerichter ingezet kunnen worden, zodat je de milieubelasting vermindert.’

‘We waren al van plan om een nieuwe veldspuit aan te schaffen en deze regeling gaf een extra duwtje om te kiezen voor dit type’, vervolgt hij. ‘Met deze machine heb ik een stukje toekomstperspectief gekregen, omdat we de nieuwste technieken kunnen gebruiken. Daar is de regeling ook voor bedoeld; het moet gaan om een duurzame investering zodat je niet stil komt te staan met je bedrijf.’

Herintroductie voederbiet in Gelderland

Eco Fields in Wekerom is een bedrijf waar jaarlijks zo’n 1.700 rosékalveren, afkomstig van biologische melkveebedrijven, worden opgefokt. De dieren krijgen weidegang en zijn gehuisvest in potstallen. Eco Fields heeft daarnaast een eigen slagerij en worstmakerij waar het kalfsvlees wordt verwerkt.

Het bedrijf heeft in samenwerking met natuurorganisaties 240 hectare grond in beheer. Daarop wordt onder meer graan, snijmais, bieten, bonen en andere eiwithoudende gewassen verbouwd. Sinds enkele jaren verbouwen ze ook 2 hectare voederbieten en dat is voor een biologisch bedrijf best een uitdaging, vertelt oprichter/eigenaar Bart Boon.

‘Voor een biologisch bedrijf is het erg lastig om voederbieten onkruidvrij te houden. Dat komt omdat het onkruid in het begin harder groeit dan de biet en daardoor snel de overhand krijgt.’ Eco Fields probeert dit op te lossen door de bieten te planten in plaats van te zaaien. ‘De kosten van het planten zijn hoger, maar je hebt minder uren nodig om het onkruid te verwijderen. Bovendien is je opbrengst hoger.’

De voederbietenteelt bij Eco Fields wordt ook breder onder de loep genomen. Het bedrijf werkt namelijk mee aan het project ‘Natuur inclusieve landbouw met de voederbiet’ dat onderzoek- en adviesbureau NMI begin dit jaar is gestart. Samen met onder meer waterschappen en de jagersvereniging wordt gekeken naar de effecten van de teelt op flora, fauna – zowel vogels en zoogdieren als insecten - en de waterkwaliteit. Achterliggende gedachte is dat herintroductie van de voederbiet zowel landschappelijk als milieutechnisch voordelen heeft ten opzichte van mais. Het project is tot stand gekomen via POP3 Gelderland: Innovatieve Concepten ten behoeve van een duurzame land- en tuinbouw.

Boon ziet duidelijk een meerwaarde in de voederbiet. ‘Het is smakelijk voer en stimuleert de groei en voeropname. Wij zien het als een goed alternatief voor mais. Door dit project wordt er nu ook gekeken naar het effect op de omgeving en dat is positief.’ Over de resultaten van het project kan hij nog geen uitspraken doen.

Subsidie maakt brede weersverzekering betaalbaar

Wisselende weersomstandigheden en wisselende opbrengsten horen bij het ondernemerschap van een akkerbouwer. Maar extreem slecht weer waarbij een deel van de aardappels niet kan worden gerooid, dat gaat het ondernemersrisico te boven, vindt akkerbouwer Erik Postma uit Wieringermeer.

‘Aardappelen is de hoofdmoot van mijn bedrijf en ik kan het me niet permitteren dat die blijven zitten’, zegt Postma. Reden voor hem om een brede weersverzekering af te sluiten. Met de ‘Tegemoetkoming premie brede weersverzekering’ krijgt hij maximaal 65 procent van de verzekeringspremie terug. Dat maakt de verzekering voor hem betaalbaar.

Postma heeft een kleinschalig akkerbouwbedrijf van 27 hectare met aardappelen als hoofdgewas. Toen hij in 1998 met het bedrijf begon, was het extreem nat. ‘Ik heb toen meteen geïnvesteerd in de grond, zoals drainage en het op orde maken van de water aan- en afvoer.’

Daarnaast sloot hij, toen dat mogelijk werd, ook een brede weersverzekering af. ‘Je moet het zien als een calamiteitenverzekering, niet als een schadeverzekering. Het is een vorm van je indekken en de continuïteit van je bedrijf waarborgen’, stelt hij. ‘Ik vind niet dat elke gemiste aardappel vergoed hoeft te worden, maar een misoogst kun je als bedrijf niet dragen.’

Hij juicht het toe dat het plattelandsontwikkelingsprogramma (POP3) subsidie geeft om deelname aan de verzekering te stimuleren, maar ziet het vooral als aanjager. ‘Het zou beter zijn dat de premie omlaag kan door een hogere deelnemersgraad. Als iedereen meedoet, zou je voor een kwart alles verzekerd hebben.’

Belangrijk zijn wel de voorwaarden voor deelname, stelt hij. ‘Als ondernemer moet je eerst zorgen dat je de zaak goed op orde hebt. Dat is een goede basis voor een betaalbare verzekering, samen met een hoge deelnemersgraad. Het moet voor alle partijen draagbaar zijn, ook voor de verzekeraars.’

• Klik hier voor meer informatie over POP3